Өлең, жыр, ақындар

Әжемнің иісі

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 961
Кенеземде бір шөл бар қанбай жүрген,
Құрғыр-ау,
Жібімейді таңдай мүлдем.
Бал татыған зәмзәм да баса алмайды,
Кезі келсе шараппен алдаймын мен.
Кенеземде бір шөл бар қанбас мәңгі,
Медеу етем мен оған жазғы ақ таңды.
Амалым жоқ,
Келмеске бәрі кетіп,
Көңілімнің жайлауын қар басқан-ды.
Қатығын жеп Қазақтың кемпірінің,
Ержеткен ем астында елтірінің.
Туған далам тұнжырап қимай қалған,
Алыс жортқан алкеуде бөлтірігін.
Кенеземде бір шөл бар көптен жүрген,
Оның орны өмірден өшкен мүлдем.
Шаттығымның сөндіріп жалғыз шамын,
Мұңның желі іргемнен еппен кірген.
Сол мені кектендірген, кектендірген...
Осы шөлім қанбай жүр әлі күнге,
Таппайды емін бақсың да,
Бәрі мүлде.
Құпиясы тек қана бұл дертімнің,
Марқұм момын Әжемнің қабірінде...

09. 02. 2002 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем сонатасы

  • 0
  • 0

Пианино тілдерінде түнеген,
Айналып кеп тапты мені бұл өлең.
Иығыма сүйеп балғын маңдайын,
Тереземде үнсіз жылап тұр емен.

Толық

Ерейменнен ауған құландар

  • 0
  • 0

Маңдайыма ақыры солай тағдыр жазды Алла,
(Мекен іздеп жеріне қайтады ғой қаздар да!..)
Мұхиттардың төсінде мұзтөбедей сенделген,
О, Ереймен даласы!

Толық

Өліара

  • 0
  • 0

Қалжыраған Зауза қызбен атыстан,
Салмау-салмау бұлт аунайды батыстан.
Дарақы жел түкірігін шашады,
Уыстап ап қиыр шетте қоқыстан.

Толық

Қарап көріңіз