Өлең, жыр, ақындар

Елубайдың құдығы

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 540
Ауылдан алыс қиырға жетелейтін шаңдақ жолдың иек астында ақ мұнарға оранып ескі құдық тұр. Үнсіздігін көктемнен күзге, іңірден таңға жалғаған бұл көне құдықты ауыл адамдары күндіз болмаса, түнде жиі есінен шығарып алатын...

Ай астында ақ қырауға малтығып,
Қаңтар желі қарашығыма қар тығып.
О, бейкүнә, меңіреу құдық
Мен сені,
Жер бетінен іздеп жүрмін шарқ ұрып.
Уақытқа айырбастап барлығын,
Мен де сендей жаралымын, зарлымын!
Күн астында күңірене жортып өтіпті-ау,
Көктеректен көкке ұмтылған тағдырым!
Үнсіз қыстақ,
Ой түтіні будақтап,
Тыныштықта тұншығатын қыр да аппақ...
...Тыныштығы түрмеленген бір ақын,
Мезгілге енді мекенін де ұрлатпақ.
О, қаншама өкінішті, қайғылы,
(Ол мекеннің қайғысы да әйгілі!..)
Жалғыз құдық жыламсырайды алыстан,
Жалғыз оны жұбатады Ай нұры.
Қалды артымда қатері мол қанды ұшпақ,
Қайғырамын,
Өкінішімді қолға ұстап.
Соңғы азғын ұрпақтарын қарғыстап,
Жер үстінен жоғалуда сол қыстақ.
Асыл рухын өз қолымен пышақтап,
Айбынды ұлдар кетті мүмкін ұсақтап.
Қыл арқанға тапсыруда тағдырын,
Қара кеште қылқобызын құшақтап!
Тым мұңлы үнін алдына алып сол кештің,
Жетім құдық!
Жылай-жылай сен де өштің.
...Онда өлген соңғы адамның мүрдесін,
Жолға апарып жерлемейді енді ешкім!
Тауға апарып жерлемейді енді ешкім!!
...Қош болыңдар!!!

21.07. 2009 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кентау кеші

  • 0
  • 0

Албырап батыстың жүзі,
Қаланы басады мұнар.
Күп-күрең Кентаудың күзі,
Күңіреніп күй тартқан шығар...

Толық

Орта ғасыр ұрыс майдандарындағы түнгі жыр

  • 0
  • 0

Алғайдың алты қырында арғымақ атлар жусайды,
Жақсылық па ол, не Бегім?
Бөрілібұлақ суына шөліркеп жаным сусайды,
Жамандық па ол, не Бегім?

Толық

Бір сазды зарлата шертіп

  • 0
  • 0

Бір сазды зарлата шертіп,
Ымырт та күйзелтті мені.
Келеді тұмандарды ертіп,
Ызғарлы Шығыстың желі.

Толық

Қарап көріңіз