Өлең, жыр, ақындар

Айға

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 441
Мекеніңе неге асықтың жарық ай,
Мені солай кетесің бе танымай.
Әлде қайда құлап барам
Уақыттың,
Саусағынан сусып түскен тарыдай.
Сыбызғының саздарындай мұңлы бір,
Жүрегімді кескілейді түнгі жыр
Келбетінде қасіреттің күлкісі,
Жер бетінде сенделуде бір ғұмыр.
Бірақ әлі құрылған жоқ маған дар,
Мүрдемді де жасырған жоқ борандар.
Саған қара пышақтарын қайрайды,
Бірін-бірі бауыздаған адамдар.
Бақыт түгіл шын күлкіге жарымай,
Рухым жүр,
Өзін-өзі танымай.
Маған жалғыз жанашыр ең, а, Құдай!
Менің жалғыз сырласым ең, жарық ай!!
Дал-дұл қылып жыртып өмір тонымды,
Қара мысық талай кесті жолымды.
Аппақ нұрға ажал жырын жазамын,
Қанға малып қолымды.
Не кешкенін сезіне алмай дұрыстап,
Беу, бұл ғұмыр!
Ол да бір күн жылыспақ.
Қарғыс оқып тағдырыма шашамын,
Қабырымның топырағын уыстап...

23. 07. 2005 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаулап бір алған өмірдің күзі

  • 0
  • 0

Жаулап бір алған өмірдің күзі,
Мазасыз ұйқы...
Түс, елес.
Түсіме кірді Қыпшақтың қызы,

Толық

Сағыныш элегиясы

  • 0
  • 0

Аңсадым-ау!
Өзің жайлы алғызармын қайдан хабар,
Біз қауышқан көктемгі бақ саған құшақ
жайған болар.

Толық

Жазанама

  • 0
  • 0

Жапырақ!
Жаздың ғазиз бір еркесі,
Неге үзіліп кеттіңдер тым ерте осы?
Жұпар иісің бұрқырап ақшамдарда,

Толық

Қарап көріңіз