Өлең, жыр, ақындар

Айға

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 518
Мекеніңе неге асықтың жарық ай,
Мені солай кетесің бе танымай.
Әлде қайда құлап барам
Уақыттың,
Саусағынан сусып түскен тарыдай.
Сыбызғының саздарындай мұңлы бір,
Жүрегімді кескілейді түнгі жыр
Келбетінде қасіреттің күлкісі,
Жер бетінде сенделуде бір ғұмыр.
Бірақ әлі құрылған жоқ маған дар,
Мүрдемді де жасырған жоқ борандар.
Саған қара пышақтарын қайрайды,
Бірін-бірі бауыздаған адамдар.
Бақыт түгіл шын күлкіге жарымай,
Рухым жүр,
Өзін-өзі танымай.
Маған жалғыз жанашыр ең, а, Құдай!
Менің жалғыз сырласым ең, жарық ай!!
Дал-дұл қылып жыртып өмір тонымды,
Қара мысық талай кесті жолымды.
Аппақ нұрға ажал жырын жазамын,
Қанға малып қолымды.
Не кешкенін сезіне алмай дұрыстап,
Беу, бұл ғұмыр!
Ол да бір күн жылыспақ.
Қарғыс оқып тағдырыма шашамын,
Қабырымның топырағын уыстап...

23. 07. 2005 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Балқашта ақшам

  • 0
  • 0

Балқашта ақшам.
Су беті жарық,
Үрейді меңзеп шоршиды балық.
Мұңлы бір жырды оқимын ұзақ,

Толық

Түнмен сырласу

  • 0
  • 0

Түн келді,
Тереземді тұмшалады,
Аулақта, алыс тұр бір таң әлі.
Таңдайымды қаңсытқан тәтті жырдың,

Толық

Жүзін жасқап кешкі боран ағысы

  • 0
  • 0

Жүзін жасқап кешкі боран ағысы,
Тұңғиықта түмен бұлтпен алысып.
Кұба кеште кұлазыған жан үшін,
Қандай ғажап түнгі тырна дауысы...

Толық

Қарап көріңіз