Өлең, жыр, ақындар

Алматы. «Сайран» вокзалы

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 688
Мұрат ШАЙМАРАНҰЛЫНА

Таңның-дағы тыныштығы бұзылған,
Уақыттың да қос өкпесі қызынған.
Маған жонын төсеп жатыр жолдар да,
Сұлап қойып ұзыннан.
Талықсыған тұнжыр күннен у жұтып,
Тықыршиды, тамшыларға тіл бітіп.
Мені әне,
«Сайран» вокзалында,
Мұрат ағам тұр күтіп.
Жалғыз тартым темекі алып жаймадан,
Өлген махаббатым жайлы ойланам.
Жанары да жасаурап тұр аспанның,
Тағдырымдай қаймана.
– Бұл неткен мұң,
Бұл не деген дайын мұң,
Мені неге мезгілімнен айырды...?
...Табаныма танып естен құлайды,
Дымқылданған жапырағы қайыңның.
Шақ емес бұл – мезгіл құсы тыраулар,
Шақ емес бұл – мезгіл мені қыраулар.
Қолмен қойып әлдекімнің тағдырын,
Бал ашады Сығандар.
Жақтырмаған қабағындай інімнің,
Кешегідей ашық емес бүгін күн.
Мас әйелдей мәре-сәре қоғамнан,
Түңілдім!
Жүрегіме аяқ асты тіл бітіп,
Жібердім-ау, біраз мұңды сырғытып.
Мені әне,
«Сайран» вокзалында
Мұрат ағам тұр күтіп.
Сұрғылт күнді сылтау етіп бір ғана,
Алар ма еді қылғытып.
Сосын тіл бітіп...

14. 06. 2004 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тамұқ симфониясы

  • 0
  • 0

Мәйегі бусанып маусымдай аһ ұрған,
Жарымның сағыныш хатындай шақырған.
Жусанды соқпақтар!
Жотада көсілген,

Толық

Мың жылдық сағыныш

  • 0
  • 0

Мендегі сол сағыныш – басталды күзден де ұлы,
Ескірген сол үміттен күдерін үзген жылы...
Қуарған жапырақтар!
Қақым жоқ қаралауға,

Толық

Елес іздеу

  • 0
  • 0

Жауып бір өтті ақ лағыл,
Ақшам мен түннің арасы.
Буланып жүзі қалды адыр,
Ұмытылып ескі жарасы.

Толық

Қарап көріңіз