Өлең, жыр, ақындар

Бір елес торыған жолымды

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 330
Бір елес торыған жолымды,
Ендігі құтылу жоқ одан.
Билеген тәнімді, қанымды,
Қыраулы терезем сыртында сол адам.
Гулеген боранның өтінде ¬– сол адам,
Сүреңсіз жолдардың бетінде – сол адам,
Бораған ақ қардың ішінде – сол адам,
Сарғайған жапырақ түсінде – сол адам!
Қараша қанатын қаққанда жасырын,
Мөлт етіп үзілген сағыныш жасымын!
Тым ауыр ойлардың мекені –
Мен және
Шырағдан түтіні ыстаған лашығым.
Жел кеулеп етегі,
Ол маған бір күні жетеді, жетеді.
Бақытқа мастанып, қайғыға қайысып,
Мұнардан келеді, мұнарға кетеді.
Дәл біздей кім тыңдар,
Күн жырын, түн зарын,
Жарасын кім таңар ынтызар жыр жазып?..
Кеземіз қолдасып һәм үнсіз арбасып,
Шираздың шаң басқан ескілеу гүлзарын.
Талықсам оятар ертеңгі шығар күн,
(Шығар күн мойынында алқынған тұмармын).
...Мен оны сүйемін,
Сол сүю арқылы,
Тағдырды мазақтап алуға құмармын...
Елестер кезетін іңірде жер бетін,
Бір ұлы сағыныш басады меңдетіп.
Шырағдан түбінде жыр жазып отырмын,
Түнгі Айдың көз жасын тағы да көлдетіп...
Бір елес торыған жолымды.

17. 01. 2011ж



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шаһар. Үнсіздік

  • 0
  • 0

Қалаға жауды қар,
Қамкөңіл бақтарға,
Сүреңсіз қыркүйек ұқсайды ақпанға.
Тәні мұз гүлзардың жүрегін тілгілеп,

Толық

Алматы. «Сайран» вокзалы

  • 0
  • 0

Таңның-дағы тыныштығы бұзылған,
Уақыттың да қос өкпесі қызынған.
Маған жонын төсеп жатыр жолдар да,
Сұлап қойып ұзыннан.

Толық

Тебінгісін тер басқан

  • 0
  • 0

Тебінгісін тер басқан,
Бұқадай мойынын алты қарыс шел басқан,
Жолбарыстай шұбардың
Ақ таңға белін талдырып,

Толық

Қарап көріңіз