Өлең, жыр, ақындар

Асауға мінші

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 644
Жанымдай сүйдім жылқыны бала кезімнен,
Аялаушы едім көбірек, тіпті, өзімнен.
Күйдіре демін ешқашан зорлай шаппадым,
Болып ем ғашық ерекше ғажап сезіммен.
Асаумен шауып дән аса бірде оралғам,
Сол сәтте соққан бетіме жел боп жыр алдан.
Белдеуге байлап, бестіні қысқа қаңтардым —
Бәрін де өзің жараттың солай, бір Аллам!
Бойдағы ащы тер шығып әлі үлгермей,
Сарқылмай қайрат, көкжиек шегін бір көрмей,
Тарқамай құрыс, басылмай ашу жануар
Таңғала қарап: "Не болды саған, жүр!" — дер, дей.
Кегі де жоқтай: "Міндің деп мені бекерге!" —
Тұңғиық, анау, жанарға ойың жетер ме?
Қимасым сол сәт болар-ау мынау пәнимен
Қоштасар шақта, өмірден мынау өтерде.

Ақтау, 15.03.04 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жас табиғат, кәрі адам

  • 0
  • 0

Тайғанаймын, табанның бүрі кеткен,
Дірілдейді буыным, сірә, көптен.
Ақ аспаннан жылы қар құйылып тұр,
Қартаймайтын баяғы зеңгір көктен.

Толық

Бейбарыс сұлтанға

  • 0
  • 0

Ассалаумағалайкәм, Мәртебелім!
Бір өзіңнен табылар бар керегім!
Жеті ғасыр Жаһанды жалғыз кезіп,
Егіп кепсің жұртыңа нәр терегін.

Толық

Төрт мезгіл

  • 0
  • 0

Қыс қорқытса сездіріп ызғар барын,
Қысылмайды жап-жас боп көктем — дарын.
Жағып жатыр көк бояу оңды-солды,
Ол өнерде танытты өктем барын.

Толық

Қарап көріңіз