Өлең, жыр, ақындар

Асауға мінші

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 501
Жанымдай сүйдім жылқыны бала кезімнен,
Аялаушы едім көбірек, тіпті, өзімнен.
Күйдіре демін ешқашан зорлай шаппадым,
Болып ем ғашық ерекше ғажап сезіммен.
Асаумен шауып дән аса бірде оралғам,
Сол сәтте соққан бетіме жел боп жыр алдан.
Белдеуге байлап, бестіні қысқа қаңтардым —
Бәрін де өзің жараттың солай, бір Аллам!
Бойдағы ащы тер шығып әлі үлгермей,
Сарқылмай қайрат, көкжиек шегін бір көрмей,
Тарқамай құрыс, басылмай ашу жануар
Таңғала қарап: "Не болды саған, жүр!" — дер, дей.
Кегі де жоқтай: "Міндің деп мені бекерге!" —
Тұңғиық, анау, жанарға ойың жетер ме?
Қимасым сол сәт болар-ау мынау пәнимен
Қоштасар шақта, өмірден мынау өтерде.

Ақтау, 15.03.04 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жастарға

  • 0
  • 0

Осы өмірден өз орныңды алдың ба?
Сәулеленіп арман тұр ма алдыңда?
Жүре беріп сілтеуімен біреудің
Әлде шығып өз жолыңнан қалдың ба?

Толық

Қайда асықтың, аналар, бәрің бірдей

  • 0
  • 0

Зіл салмақтан барамын аласарып
Жырмен жылай бұл шерді тараталық.
Үлгере алмай жатыр ғой қыз, келіндер
Қайта-қайта басына қара салып.

Толық

Мажыра шақ

  • 0
  • 0

Сал жеңгенiң қойынындай
Қайнап тұрған құшағы.
Ыстық шағыл, пейiл қандай,
Мейiрлене құшады.

Толық

Қарап көріңіз