Өлең, жыр, ақындар

Асауға мінші

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 427
Жанымдай сүйдім жылқыны бала кезімнен,
Аялаушы едім көбірек, тіпті, өзімнен.
Күйдіре демін ешқашан зорлай шаппадым,
Болып ем ғашық ерекше ғажап сезіммен.
Асаумен шауып дән аса бірде оралғам,
Сол сәтте соққан бетіме жел боп жыр алдан.
Белдеуге байлап, бестіні қысқа қаңтардым —
Бәрін де өзің жараттың солай, бір Аллам!
Бойдағы ащы тер шығып әлі үлгермей,
Сарқылмай қайрат, көкжиек шегін бір көрмей,
Тарқамай құрыс, басылмай ашу жануар
Таңғала қарап: "Не болды саған, жүр!" — дер, дей.
Кегі де жоқтай: "Міндің деп мені бекерге!" —
Тұңғиық, анау, жанарға ойың жетер ме?
Қимасым сол сәт болар-ау мынау пәнимен
Қоштасар шақта, өмірден мынау өтерде.

Ақтау, 15.03.04 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ықылас

  • 0
  • 0

Құмар дейді қазақ деген бір халық —
Жіберуге бар қонағын ырза ғып.
Ішпей-жемей үнемдейді, ал сосын
Шашады екен — туа біткен мырзалық!

Толық

Тілек

  • 0
  • 0

Сегіз жұмақ, жеті аспанның иесі,
Жан мен Рух, Ақыл, Иман киесі —
Өзің, Алла, жаратушы Құдірет,
Бар ғаламның түсінігі, жүйесі.

Толық

Сезімді шақта

  • 0
  • 0

Сұлу мен жасқа тәнің тұрар иіп,
Пәк сезім, өтеуі жоқ, шыда күйіп.
Ақын жан сол шағымен асқақтайды,
Бал сезім беріле алсаң о да биік.

Толық

Қарап көріңіз