Өлең, жыр, ақындар

Асауға мінші

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 535
Жанымдай сүйдім жылқыны бала кезімнен,
Аялаушы едім көбірек, тіпті, өзімнен.
Күйдіре демін ешқашан зорлай шаппадым,
Болып ем ғашық ерекше ғажап сезіммен.
Асаумен шауып дән аса бірде оралғам,
Сол сәтте соққан бетіме жел боп жыр алдан.
Белдеуге байлап, бестіні қысқа қаңтардым —
Бәрін де өзің жараттың солай, бір Аллам!
Бойдағы ащы тер шығып әлі үлгермей,
Сарқылмай қайрат, көкжиек шегін бір көрмей,
Тарқамай құрыс, басылмай ашу жануар
Таңғала қарап: "Не болды саған, жүр!" — дер, дей.
Кегі де жоқтай: "Міндің деп мені бекерге!" —
Тұңғиық, анау, жанарға ойың жетер ме?
Қимасым сол сәт болар-ау мынау пәнимен
Қоштасар шақта, өмірден мынау өтерде.

Ақтау, 15.03.04 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пайда болды бір сұрақ

  • 0
  • 0

Шопыр болдым ел мақтаған атақты,
Шеберi деп өз iсiнiң атапты.
Мәшiн айдап отыз жылды өткiздiм,
Жазда бiр ай тасып бердiм масақты.

Толық

Қысыр бұлттар

  • 0
  • 0

Бұршақ шашып, шеке жарып,
Нөсерлетер бұлттар да бар.
Сол қасиет кеткен дарып,
Тау бойында ұлттар да бар.

Толық

Бір құдірет күтемін

  • 0
  • 0

Қарайламай қимас шақ кете бардың,
Әдеті ғой, өкініш, есебі аздың.
Әпкеңдеймін, міне енді, қапы қалып,
Неше рет жаңылып, неше жаздым.

Толық

Қарап көріңіз