Қырғыз аулында
- 0
- 1
Несіне ақын сырын жасырады?
Несіне жан сүймеске ол бас ұрады?...
Мінеки сүйген елін құрметпен ол,
Көтеріп төбесіне асырады!
Маржан
Маржан, Маржан, қарағым!Күлімдейді қабағың.
Түріліпті балағың,
Жалаңаш балғын балтырың,
Неткен сұлу, жарқыным?
Маржан, Маржан, жүрегім!
Қолында сенің күрегің.
Жұмыста жүрсің білемін,
Жалаңаш жұмыр білегің,
Мойнымнан құшшы — тілегім.
Маржан, Маржан, мініскер!
Сымбатты, күшті жұмыскер.
Шын сұлу, таза, біліскер,
Піскен алма қойныңда,
Білегіңді артшы мойныма!
Маржан, көзің көмірдей,
Арам ет бітіп семірмей,
Денең күшті темірдей.
Бай қызындай керілмей,
Іс істе, жаным, ерінбей!
1921 жыл, 10-мамыр.
Жол. Омбы — Қызылжар, вагон.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Аян мен Айлақ хикаясынан
- 0
- 0
Құшақ жайған қиялды жан
Көктегі алтын сәулеге.
Аққу сынды сұлу іздеп
Түскен қасірет, әуреге...
Ызғырық аязда кедей аулы
- 0
- 0
Қар үстінен шаңытып
Құйқылжиды борасын.
Даладағы ауылдың
Басып көмед қорасын.
Алтынай
Нәзір төреқұлов бұл өлеңді өткір сынға алады( әділ сынаған сияқт)