Өлең, жыр, ақындар

Көп ағайын мені, әттең, түсінбед

  • 15.09.2022
  • 0
  • 0
  • 1096
Көп ағайын мені, әттең, түсінбеді.
Қысым ба еді ол сонда, түсім бе еді?..
Өлөң үшін әбігер болды ма олар?
Бәрі де әлде өздері үшін бе еді?..
Кісінесе үміттің ақтангері,
ол да жақсы – дәнеме жоқтан гөрі.
Мейірімсіз көп ауыз көкіп-ақ жүр,
мені мұңайтқандарын мақтан көріп.
Құшып алып көңілмен Шар-тарапты,
байғыз үнін тілімнен сорғалаттым.
Мен мұңайсам – ішімде жатар бәрі:
Тау көгеріп, Көл сыздап, қанталап Түн!...
Түн арманын, Тау күшін, Көл талабын
жылтыраған сөздермен саудала, мұң.
Мен – бейшара, Даламның айтқан
Сырын пенделердің тіліне аударамын!
Жусан уыты тамшылап өзегімнен,
Өлөң екендігімді сеземін мен.
Ей, Уақыт, сен бар ғой, берсең маған,
ұлып шыққан Ойлардың кезегін бер!
Өзенім-ай,
мұң-зарың бар ма қанда,
«шөл» деген сөз «өл!» болды дәл маған да!
Ойланғандай боламыз (кешір бізді!),
орман түгіл шілігің қалмағанда!
Жолықпаса жусан – сау, ермен – есен,



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түсжорыған

  • 0
  • 0

Төл науқаны ұлғайтар іс көлемін.
Төбемізде – түйе-бұлт, кішкене Күн.
Күні бойы қой бағып,
түні бойы

Толық

Тозақта

  • 0
  • 0

Сауапты су елестеп, баталы бел,
бір қиялдың шетіне тақалып ем...
салақтатып тілдерін әр көлеңке,
ойнап жатыр Сәскенің сақалымен.

Толық

Ата Тілім менің

  • 0
  • 0

Ата Тілім менің,
Сенің күркіреген күндей қасиетті Дауысыңды
Шеше құрсағына біткенімнен-ақ естігем.
Өмір – мынау, дүние қуа дабырласқан көш түмен!..

Толық

Қарап көріңіз