Өлең, жыр, ақындар

Пагон тағып пақырға паң жасаған

Пагон тағып пақырға паң жасаған
Шетімізден даңғоймыз далбасалау...
Құлшылықты құлдарға көп жасаймыз
Тіршіліктің тынысын аңдаса адам

Қолдан жасап қол жетпес биіктерді
Ода айтамыз Арды аттап, күйіп кеуде
Одан кейін жүреміз жерге сыймай
Бір басымыз құрсаққа сыйып келген

Рухтың жадын санаңнан өшіргесін
Белгілі ғой ешкімді менсінбесің
Адам деген жануар әлеуметтік
Тұлға деген топырақ көшірмесі

Жүрегімнің осы ғой жан айқайы
Мақтау айтса атыма қарайта кім
Пара беріп қалайша үміттіміз
Фарабилік қоғамнан қарапайым



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз