Өлең – ғұмыр...

Өлең – ғұмыр...
Шыққа қонған құсым ең,
Нәзіктікті саған қарап түсінем.
Қандай қиын үнін есту бақыттың,
Күреңіткен күлкілердің ішінен.
Кешір мені!
Сорлы қыстық қаңтары ән,
Адастырды жылан соқпақ сан тарам.
Жүрмін әлі серуен құрып, сенделіп,
Қасіреттің базарында...
Тарқаған...
Шайыр үшін көзе-көзе у ішкен,
Мерей болмақ...
Пенделіктен мың үстем.
Жетпейді екен саған жырдың ақылы,
Әттең, қайғы, ақындықпен туыс пе ең?!
Сапар шегіп...
Ғұмырымды мұздатып,
Кірпігіме қонақтатып мұз жақұт,
Шаттығымды құйып кеттім сырғаңа,
Періштенің тынысына мызғатып.

---