Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық жайлы

Жарқырап Күнім, жадырап күліп тұрғаны,
Ерігендей ме жүректің ызғар мұздары.
Түн болып Айым аспанда қалқып шығады
Ашатын жүрек құпиялары мен сырлары.
Ашылып айтар адамым да қалмады,
Айтатын жалғыз Ай ғана енді қалғаны…
Күңіреп мынау жүректі қалың басқан бұлт,
Ашатын Күндей адамды іздеп барады.
Көкте Күнде жарқырап тұрмас мәңгілік,
Бататын кез бар, ататын кез бар жаңғырып.
Кей кейде бұлттар жабады алдын көрінбес,
Кей кейде ашық жарқырап тұрар таң күліп.
Атқанда таң көкжиектен арайлап,
Тұрамын жалғыз терезеден қарайлап.
Көгімнен түскен көп бақыт Жерге талай рет
Көгіме кеткен Жерімнен мынау талай бақ.
Адамдар бұны тағдырға балап санайды-ақ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз