Өлең, жыр, ақындар

1943 жылғы 17 январь

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2687
Жаралы жанды жұтуға,
Аранын ашып жалаңдап.
Қаптады қара бұлттай,
Қарсы алдымнан жау аңдап.
Жараланған сол қолым,
Сүйемелге келмеді.
Найзасы намыс қадалып,
Көкіректі ыза кернеді.
Қонақжай екен дүние,
Төрінде шалқып күн күлген.
Күресте күнің өтпесе,
Қадірін оның кім білген.
Жанталасты жалғыз қол,
Жағаға ажал таянып,
Қалқан етіп қайыңды,
Жаттым бір кез сая ғып.
Тірідей көміп топырақ,
Толқыны ауа соқты кеп.
Темір қарып тәнімді
Өзекке тиді отты леп.
Иілмедім емендей,
Долдана қызып кетті ұрыс.
Жәрдемге жетті достарым,
Торлады жауды кекті күш.
Жау ығысты қайтадан,
Жан сауғалап жалтарып.
Әлсіредім жарамнан,
Қара қошқыл қан тамып.
Сиқы кетіп сұрланып,
Қансыз қатып қалды өң.
Туған жерде тыныстап,
Көзімді аштым, алып дем.
1943.Госпиталь



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұсқынсыз біреу елестеп

  • 0
  • 0

Шайхана, шашлык, көк жалын,
Көбікті сыра қолда ойнап;
Кеудені ұрып көкжалын
Тентіреп ішіп түн бойлап.

Толық

Тәттімбет

  • 0
  • 0

Әлде бұл аққудың саңқылы ма,
Жаныңды еркелеткен.
Әлде бұл найзағай жарқылы ма,
Қаныңды өртеп өткен.

Толық

Гүлстан

  • 0
  • 0

Өзбектердің секілді жас еркесі —
Қызғалдақты қадап алған шөл төсі.
Самарқанның жібегіндей көз тартқан
Гүлстанның, нұрстанның өлкесі.

Толық

Қарап көріңіз