Түндегі сезім

Түн де еліткен көркіңе, ертегі күйде,
Өзің мен ай, күн егіз бе екен?
Көрген жан тамсанады, кірпік ілмей,
Түскендей періштелер жер бетіне.

Жібектей мінезің, назің, күлкің,
Жүректе қалдырған ізгі ілтипат.
Өзіңсіз ашылмай жүрек құлпым,
Сезімдер елеңдейді, көз жұма сап.

Көктегі жұлдыздай жарық нұр ма ең,
Жердегі ашылған жалғыз гүл ме ең?
Есті ұрлап, мүсінің мен үн сырласқан,
Кеуде тұста қалып қойған сырларым дем.

Жүрегім сыңары мен іздеген,
Сен де сүй мендей, күйге еніп тең.
Өзіңдей ару бір туса бір ғасырда,
Кезігіп қалсам өзің ғана жүрген ізбен.

---