Өлең, жыр, ақындар

Өмір жалыны

Адалдықтан айрылсам, жоғалар ем,
Ардан аттап кетпедім бір қадам да.
Қысқа жалған, өзің үйретші, өмір,
Жарық пен үміт өшпесін жанымда.

Кей түндері үнсізбін, сен де тыншы,
Екеумізге сөздің де еш керегі жоқ.
Мың айғайдан да ауыр терең тынысы,
Жүрек ішінде көлеңкелі дерегі көп.

Өмір, өмір, кел бері сырласайық,
Бар қайғының тірісін сынға салып.
Жолымызды бізді іздеп кезіп жүрген,
Уақытты шындықпен алдап алып.

Егер бір күн жолым да бітсе кенет,
Жарты жыр боп әлі де жазылмаған,
Сен адам боп өттің өмірден деп,
Ей, өмір, сонда бір ауыз айтшы маған.

Өмір, сенен қашпадым, жасырмадым,
Тасқа соқсам да, өзімнен тасынбадым.
Жыласам да, күлсем де алдыңда мен,
Бетпердесіз барымды асырмадым.

Өмір, өмір, кел бері сырласайық,
Бар қайғының тірісін сынға салып.
Жолымызды бізді іздеп кезіп жүрген,
Уақытты шындықпен алдап алып.

Автор: Оразбай Сарыбаев



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз