Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1955
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шынар

  • 0
  • 0

Жаз бұтағын тербетіп,
Жамырасып құс қонып.
Күз маңдайын терлетіп,
Уілдеген қыс тоңып.

Толық

Өлтірмек болды

  • 0
  • 0

Таң атты ала сәулелі,
Бұлттардың бояп ақ жүзін.
Өлтірмек болды жау мені -
Бір атаның жалғызын.

Толық

Шекара түні

  • 0
  • 0

Тас қияда жел бөгеліп,
Тұнған қалың жыныс бақша.
Барады жай дөңгеленіп,
Ай бір сомдық күміс ақша.

Толық

Қарап көріңіз