Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1736
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Он сегізде әскермін

  • 0
  • 0

Он сегізде әскермін,
Ростовта келемін.
Күздің желі ұшырған
Жаздың жасыл желегін.

Толық

Кисет

  • 0
  • 0

Қарайлап менің жолыма
Қамқоршым болдың бір менің.
Қисетті беріп қолыма
Есіңе алып жүр, дедің.

Толық

Суворов ескерткіші туралы баллада

  • 0
  • 0

Ленинградқа жау жақындап төнгенде,
Жыртылғанда жарқылымен түн оқтың,
Түсірілді жер астына
Өр кеуде

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар