Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1946
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Домбыра

  • 0
  • 0

(Баллада)
Өлерде ақын домбырасын сұрады,
Әлі келмей, бұралмады құлағы.
Шектер, шектер ақырын жай дірілдеп,

Толық

Ташкент

  • 0
  • 0

«Тыңдаңдар, тым-тырыс,
Ташкентте сілкініс.
Қып-қызыл күн шығып,
Қып-қызыл туады ай.

Толық

Орман арасындағы егін

  • 0
  • 0

Күн сәулесі жүгіріп,
Кезді алқапты қыдырып.
Ойнады орман үстінде
Шұғыла мың құбылып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар