Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1837
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бояулар

  • 0
  • 0

Ақ сәулелер сөйлейді үнсіз,
Ақ аспанның тілі болып.
Көк сәулелер сөйлейді үнсіз,
Көк теңіздің жыры болып.

Толық

Орал орманы

  • 0
  • 0

Ажал төніп анталап,
Аспанды бұлт торлады.
Аттандық біз батысқа
Қалды Орал орманы.

Толық

Келес

  • 0
  • 0

Тербеді Келес бір ай сырлар айтып,
Мен оны сыйғызармын жырға қайтып.
Су мені толқынымен сылап-сипап,
Арқамды сүйе берді күн қарайтып.

Толық

Қарап көріңіз