Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1972
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кочегар

  • 0
  • 0

Өмірдің оты ойнап жанарында,
Кетеді жұмысынан таң алдында.
Кетеді жылылығын жұртқа беріп
Түтінді тұндырып ап қабағына.

Толық

Павлов

  • 0
  • 0

I
Құмартқан ол бір жан еді
Биікке бала кезінен.
Жұлдызды аспан әлемі,

Толық

Наполеон березинада

  • 0
  • 0

Наполеон тұр әрең
Баяғыдай жоқ халі.
Қашты талай жырамен
Қуып орыс оқтары.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар