Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1991
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соғыс жолы

  • 0
  • 0

Соғыс жолы дауылмен,
Оқпен,
отпен теңселген.
Шақырым емес,

Толық

Есіл кеші

  • 0
  • 0

(Қабаш Оспановқа)
Тастады өзін арқа ашып,
Арқа — өзен, бал құрақтар...
Жерді сүзіп, тарпа басып,

Толық

Аврора

  • 0
  • 0

Тығылын «Аврораның» алқымына,
Ашу кек тұрды дайын атылуға.
Жаңа дүние сөйледі хабаршысы
Жалыны ұқсап таңның жалқынына.

Толық

Қарап көріңіз