Өлең, жыр, ақындар

Арқарлы асуында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1936
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Жақпарлы құздар жаңғырып,
Дауылмен бірге дауыстап.
Көзіңнің жауын алдырып,
Әдейі қашып алыстап.
Басқадан бұрын әуелі
Көк ала басын күн шалып.
Ашылар гүлі әдемі,
Ашуы тарқап жұмсарып.
Бара да қалсаң ол егер,
Жатырқай қоймас асылы.
Жарылып жоны жол берер
Арқарлының асуы.
Тастар ма десек төгілген,
Жайылып жатқан қозы екен.
Асқар ма десек көрінген,
Ақсақалдың өзі екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң атқанда

  • 0
  • 0

Ақырын күліп таң атқанда,
Көк атылас жамылып.
Кең даланы оятқанда,
Таң дабылы қағылып.

Толық

Ғалиға

  • 0
  • 0

Жетісу бойы жеті өзен,
Құйылған зәулім құздардан.
Басынан көп күн өткізген,
Тауында тарам із қалған.

Толық

Магнит қаласы

  • 0
  • 0

Серпілді төңіректі түн қымтаған,
Жылтылдап көрінді оттар әр қырқадан.
Қызығып сол оттардан көз алмадым,
Қасымда тұрды үнсіз бір қарт адам.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер