Өлең, жыр, ақындар

Ақын сезмі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2136
Аспан ашық, желсіз, үнсіз күн тымық,
Гүлді, нұрлы жатыр дала құлпырып.
Қарағайлар терезеге қарайды,
Қолын созып талпынғандай ұмтылып.
Тау бұлағы жол бойында сыңғырлап,
Тербетеді әлденендей жыр жырлап.
Түсінбеймін, құлағыма келеді үн,
Жас баланың сөздеріндей былдырлап.
Ортасында отырып мен ән-күйдің,
Көңілім ояу, көзді жұмып қалғимын.
Өлең болып құйылса деп қағазға
Жер мен көктің құпиясын аңдимын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алматыға қайтарда

  • 0
  • 0

Уфадан қош айтысып кетерімде
Жол болсын,- дейді шулап жасыл нулар.
Қайтадан шақырады етегіне
Алатау бауыры –гүл, басы – мұнар.

Толық

Көңіл білдіру

  • 0
  • 0

Үзілген көк жиегінен
Жаңбырындай күзгі аспанның,
Домалайды иегіңнен
Мөлдір моншақ көз жастарың.

Толық

Қызбел қиясында

  • 0
  • 0

Қойынынан шығады,
Асыр салып мың бұлақ.
Қыземшекті шыңдары,
Көрінеді бұлдырап.

Толық

Қарап көріңіз