Өлең, жыр, ақындар

Омар һайям

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2216
Гүл бағында, жыр тағында
Көңілінен күй есіле,
Отырды ол жұрт алдында
Ұқсап дүние иесіне.
Ұшқын шарап дарып бір сәт,
Жайылғанда денеге оттай.
Қас дұшпанға қару жұмсап,
Атқан сайлап өлеңді оқтай.
Жеткен жыры бар халыққа
Жанашыр бір сырласындай.
Әзілдескен әр уақытта
Құдайменен құрдасындай.
Жарған өлең қауыздарын
Гүлдің нәзік бүртігіндей.
Айтқан елге уағыздарын
Таң атқанша кірпік ілмей.
Көрінбеді ұлылығы,
Әттең, сонау кезінде тек.
Келеді ол жырдың ұлы
Жанды елітіп, сезімді өртеп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке алақаны

  • 0
  • 0

Көп өмірлер үлесінен құр қалып,
Көп жандарды кетті бізден жыл алып.
Әкем менің түсіме кеп енеді,
Түнде жатсам көлеңкедей ұрланып.

Толық

Байғабыл

  • 0
  • 0

Баяу аққан Байғабыл,
Бір кішкентай өзенсің.
Ашуыңа кез келсе
Асу бермес кезеңсің.

Толық

Күрең жорға

  • 0
  • 0

Кей кезде түске кіреді,
Балалық шақтың кезеңі.
Даланың жасыл кілемі,
Торғайдың мөлдір өзені.

Толық

Қарап көріңіз