Өлең, жыр, ақындар

Омар һайям

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2085
Гүл бағында, жыр тағында
Көңілінен күй есіле,
Отырды ол жұрт алдында
Ұқсап дүние иесіне.
Ұшқын шарап дарып бір сәт,
Жайылғанда денеге оттай.
Қас дұшпанға қару жұмсап,
Атқан сайлап өлеңді оқтай.
Жеткен жыры бар халыққа
Жанашыр бір сырласындай.
Әзілдескен әр уақытта
Құдайменен құрдасындай.
Жарған өлең қауыздарын
Гүлдің нәзік бүртігіндей.
Айтқан елге уағыздарын
Таң атқанша кірпік ілмей.
Көрінбеді ұлылығы,
Әттең, сонау кезінде тек.
Келеді ол жырдың ұлы
Жанды елітіп, сезімді өртеп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бидай моншақтары

  • 0
  • 0

Машинаның оттары шалқып ұдай,
Арай шашқан прожектор жарқылындай,
Тулайды егін Қостанай даласында
Жарына ұрған Тобылдың толқынындай.

Толық

Дәм

  • 0
  • 0

I
Қыпша бел сұлу келіншек,
Деді ме елді аңсады.
Жорықтағы жарына

Толық

Бозқырау

  • 0
  • 0

Ұзатқан соң құстарды,
Күз адымы қысқарды.
Ақ бораннан ат мініп,
Келіп жетті қыс қарлы.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар