Өлең, жыр, ақындар

Омар һайям

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1938
Гүл бағында, жыр тағында
Көңілінен күй есіле,
Отырды ол жұрт алдында
Ұқсап дүние иесіне.
Ұшқын шарап дарып бір сәт,
Жайылғанда денеге оттай.
Қас дұшпанға қару жұмсап,
Атқан сайлап өлеңді оқтай.
Жеткен жыры бар халыққа
Жанашыр бір сырласындай.
Әзілдескен әр уақытта
Құдайменен құрдасындай.
Жарған өлең қауыздарын
Гүлдің нәзік бүртігіндей.
Айтқан елге уағыздарын
Таң атқанша кірпік ілмей.
Көрінбеді ұлылығы,
Әттең, сонау кезінде тек.
Келеді ол жырдың ұлы
Жанды елітіп, сезімді өртеп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терек пен тал

  • 0
  • 0

Теректің ұрлап жалынын,
Кетсе де жылдар еңкейтіп.
Жанында жайып тамырын
Талдар тұр оны көркейтіп.

Толық

Ұлыма

  • 0
  • 0

(Бейбітке)
Ақын көңіл өзендей есіп, тасып,
Қойдым үйге серіппелі бесікті асып.
— Төр алдында орыным дайын ба,— деп,

Толық

Алматы жаңбыры

  • 0
  • 0

(Михаил Луконинге)
Алатау тартты баурына,
Алдыңа тосып таң нұрын.
Қарадың бақша-бауына,

Толық

Қарап көріңіз