Өлең, жыр, ақындар

Сезіну

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2464
Кеудеңді кейде басқан мұң,
Өзіңнен өзің езіліп.
Жерде тұрып аспанның,
Білесің жайын сезініп.
Құрыстап денең дел-сал боп,
Буының сыздап сырқырар.
Құлазып көңіл енжар боп,
Бұзылар ойдың шырқы бар.
Кеудесі тұнып сырылдап,
Алар бір аспан жөтеліп.
Жел қанаты суылдап,
Әкетер бұлтты көтеріп.
Ашылар аспан әудемде,
Басылар дем ап күн жауып.
Сырлы да нұрлы дүниеге,
Қарарсың сонда бір ауық.
Қиял құс көкке шарқ ұрар.
Жазылып бойдың құрысы.
Жауыннан кейін жарқырар,
Жуылған көктің шынысы.
* * *
Қызыл-жасыл гүлдермен
Жалындаған жаз оттай.
Ақ боз атта шіренген
Алатау қарт қазақтай.
Қарайды ол қиырдан
Күннің көзі — дүрбісі.
Бауырына жиылған
Өзен, көлдің күллісі.
Сақшы болып далаға,
Келген талай мың жасқа.
Әрі ұқсайды бабама,
Әрі ұқсайды құрдасқа.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қазан университеті

  • 0
  • 0

Толқығалы Волга жатыр,
Күн күркіреп, от төгілсе,
Әлі талай жолдар жатыр
Володя Ульяновқа —

Толық

Казак қызы

  • 0
  • 0

Туған ерте алакөбік толқыннан,
Азов желі сүйді сенің бетіңді.
Аспан алуан бұлттарменен толқыған,
Сенің тартқан орамалың секілді.

Толық

Шабыт құсы

  • 0
  • 0

Күндізгідей жарық түсі
Көкірегімнің қонағы.
Менің досым — шабыт құсы,
Көтеріл сен, жоғары.

Толық

Қарап көріңіз