Өлең, жыр, ақындар

Боз көде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2583
Қасиеті танылмай
Тұрса да әзір өзгеге,
Жабағының жалындай
Жалбырайды боз көде.
Жел үрлесе басылмай
Тулайды, онда жоқ тыныш,
Бейне атамның шашындай
Шашақтары ақ күміс.
Барсаң туған еліңе
Жаз шыққанда жер көктеп
Тұрады арқа белінде
Атаңдай сол елбектеп.
***
Күн де сөнді, түн де келді түнеріп,
Қараңғы түн жатып алды шіреніп.
Күн болғым кеп атып тұрдым орнымнан,
Түн қойнында болмайын деп тірі өлік.
Жатқан дала оянғандай түн қымтап,
Қайта көкке атылғандай күн шырқап.
Жазғы таңдай жан дүнием нұрланып,
Көк теңіздей келе жатты жыр бұрқап.
Жалғыз едім, селк еттім мен, шошындым,
Бір қарасам бәрі отыр досымның,
Олар отыр менімен бір бұрқанып,
Олар отыр өлеңіме қосып үн.
Сені таптым сол достардың ішінен,
Өз жаныңды өз жанымнан түсінем,
Суретіңді түсірер ем қағазға,
Сезіміңді бірақ қалай түсірем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нұрқанұлы мәлікзада

  • 0
  • 0

Бұлдырады жыр әлемі,
Сарала тозаң сағымдай.
Әкеңнің салған әуені
Жөнелді ағып ағындай.

Толық

Матэ залка

  • 0
  • 0

Таңғы Мадрид жанып жатыр,
Түскі Мадрид жанып жатыр,
Кешкі Мадрид жанып жатыр,
Түнгі Мадрид жанып жатыр.

Толық

Терек пен тал

  • 0
  • 0

Теректің ұрлап жалынын,
Кетсе де жылдар еңкейтіп.
Жанында жайып тамырын
Талдар тұр оны көркейтіп.

Толық

Қарап көріңіз