Өлең, жыр, ақындар

Бидайық

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2038
Жайқалады бидайық
Ленинград аэропорты алаңында.
Жайқалады бидайық
Пулковтың қабағында.
Жайқалады бидайық көз алдымда,
Жайқалады бидайық өз жанымда.
Қайдан келді бидайық, қайран қалдым,
Сарыарқаның сап-сары сәулесі ме?
Сонау өткен сұрапыл майдандарды
Сап-сары бидайықтар салды есіме.
Мен кетерде:— Далаңды сыйла, ұлым,—
Деп анам қарай-қарай қалып еді,
Жасын төгіп Торғайдың бидайығын
Жан қалтама ырым ғып салып еді.
Жараландым үш рет, жараландым,
Көп досымнан көз жазып дара қалдым,
Бидайығым қалған-ды осы өлкеде
Бір ұшына түюлі орамалдың.
Одан бері талай бұлт көшкен шығар,
Ол күндер емес тіпті естен шығар,
Мүмкін менің қанымнан
Ленинградқа,
Волховқа
Сап-сары бидайықтар өскен шығар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бала марал

  • 0
  • 0

Көркіне көлге түскен тау таңғалып,
Ай тұрды аспанында арқандалып.
Су ішіп Жасыбайдан бала марал,
Жасқанып екі көзі жаутаң қағып.

Толық

Қараспан тауы

  • 0
  • 0

Төбесінде зеңгір көк —
Тебетейі жарасқан.
Жер мен көкті белдеулеп,
Тартыла қалған Қараспан.

Толық

Оқжетпестің түбінде

  • 0
  • 0

(Ғаббас Жұмабаевқа)
Түбіне Оқжетпестің бір түнедім,
Көз жасым жаңбыр болып жыр тіледім
Күмбірлеп көкірегімде керемет күй

Толық

Қарап көріңіз