Өлең, жыр, ақындар

Мұса жәлел ескерткіші

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3524
Аяқ-қолы қыл арқанмен байлаған,
Тұр ол бүгін ескерткішке айналған.
Көгершіндер төбесінде ұшады
Тірі қалған қиялындай майданнан.
Ет жүрегің түскендей-ақ бір аунап,
Көргеніңде көз кетеді тұмандап.
Гете туған, Гейне туған сол жерде
Кім ақынды ұстады екен бұғаулап?!
Ажал, ажал, азу тісі сақылдап,
Жөнелгенде дарға асуға ақынды ап,
Тау жарылып, атылмады неге өзен,
Неге жасын түспей қалды шатырлап?!
Ақындарды болады жер айдауға,
Дарға асып, жалғыз оқпен жайғауға.
Аймен туып, күнмен бірге шығатын,
Ал өлеңін күш жетпейді байлауға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Еділден өткенде

  • 0
  • 0

Рауандап таң да атты,
Мен Еділден өткенімде.
Тұрды алдымда бір салт атты,
Қолын созып көкте күнге.

Толық

Салават жекпе-жекте

  • 0
  • 0

Көк найзаны қару етіп,
Жекпе-жек деп айқайлаған.
Ажалынан ағып өтіп,
Атын қарсы қайта айдаған.

Толық

Сөнбейтін жыр

  • 0
  • 0

Баяғыдай күн шашқан күмістерді,
Баяғыдай сырласқан шығыс желі.
Бірақ көзге түспейді тағы да бір
Өлең соққан заводтың жұмыскері.

Толық

Қарап көріңіз