Өлең, жыр, ақындар

Сергей тюленин

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1828
Құлаққа ажал үні келіп,
Әлем-тапырық соғыстың күлі көміп,
Қуарып, гүлі семіп,
Краснодон кетті кенет күңіреніп.
Қаланың қақырады қабырғасы,
Өртенді қарлығашы,
Айналды, тас қамалға Краснодон
Қолына қару алды кәрі-жасы.
Түн. Ел ұйқыдан оянбаған, Таң атуға таяу қалған.
Краснодон үстінде Қызыл ту —
Жанады жел өтінде аяулы арман.
Бір күш бар қас дұшпанды қалтыратқан,
Оны іздеп таба алмайды атыраптан,
Жау жатқан үйге тиді ирелеңдеп,
Жалаңдап жалын тілі жапырақтан.
....Шынықты ол қап-қара дауылда өсіп,
Лапылдаған, шатырлаған жалын кешіп.
Еріне деген елдің махаббаты
Гүл болып желкілдейді қабірде өсіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезе – көз

  • 0
  • 0

Үй дегенің — ұлы өмір
Бар қайғысы, шаттығы.
Үй дегенің — ұлы өмір
Бар жастығы, қарттығы.

Толық

Экспромт

  • 0
  • 0

Жалынынан айрылып суып денем,
Кетпесе екен кеудемде тұнып өлең.
Құрыса екен дүниенің құзғындары,
Прометейдің жүрегін жұлып жеген.

Толық

Терек пен тал

  • 0
  • 0

Теректің ұрлап жалынын,
Кетсе де жылдар еңкейтіп.
Жанында жайып тамырын
Талдар тұр оны көркейтіп.

Толық

Қарап көріңіз