Бесеу

(Партизан әңгімесі)
1
Бес бұтақтай бес адамбыз,
Бірі үшін бес жан қиямыз.
Бесеуміз бір эшелонбыз,
Бесеуміз бір армиямыз.
Жау тылында қаһарлы күз
Қан жорықта табысқанбыз.
Шетімізден командирміз,
Шетімізден комиссармыз.
Жан жүрмеген жолдардамыз,
Жан кірмеген ормандамыз.
Бесеуміз бір адам болып,
Бес тағдырды толғанамыз.
Бүкіл аспан шатырымыз
Көк шөп көже қатығымыз.
Жер мен көктің ақынымыз,
Жер мен көктің батырымыз.
Бес ұлттың біз баласымыз,
Бес саусақтың саласымыз.
Бес жердегі бес ананың
Көзінің ақ-қарасымыз.
Көрпе жауып көк тұманнан
Жарқабақты жастанамыз.
Қағатұғын оқты алдан
Тұнжыраған тас панамыз.
Екі аяқ — пар атымыз,
Ал екі қол — қанатымыз.
Мезгілді дәл межелейтін
Көк жұлдызы сағатымыз.
Бәріміз де комсомолмыз,
Мұрты жаңа тебіндеген.
Болашақты аңсағанбыз
Адымдап жас өмірменен.
Шетімізден комиссармыз,
Шетімізден жай солдатпыз.
Солай деп қол алысқанбыз,
Достық антын қайталап біз.
2
Көзге түспей күндіз жатып,
Қара орманның қолтығында.
Көкжиекке күнді ұзатып
Шықтық түнде жортуылға.
Демін алып бір мызғып жер,
Кірді бұлтқа ай асыға.
Жатты барып күндізгі жел
Жапырақтардың саясына.
Түн осылай тұрсын мейлі
Тілемейміз өзгені біз.
Тек жүректер дүрсілдейді,
Тек шошытып өз деміміз.
Пыр етсе құс зулап қашып,
Біздерге үні жат түрпідей.
Жолбарыстай ұрлап басып,
Жалтақтаймыз сақ түлкідей.
3
Тұнжырады түн бұлттанып,
Тынды оқтар қаңғып аққан.
Бір хуторға кірдік барып,
Қалжырап бір қалғып жатқан.
Кіре бере қалдық қатып,
Кек өртеді жанды ашулы.
Бес баған тұр қанға батып,
Бес адам тұр дарға асулы.
Туған жердің көгіндегі
Сөніпті ерте бес жұлдызы.
Бес адамның өмірдегі
Желмен бірге көшіпті ізі.
Азапқа сап бауырларды
Өлтіріпті жау есалаң.
Ой жеңіп, бой ауырлады
Біз секілді сол бес адам.
Тұр құрулы тор неше күн
Кім біледі, білмесе күз.
Орынында сол бесеудің
Тұрғандаймыз біз бесеуміз.
Шеткі қора мүйісінен
Шыға келді бір жас бала.
Айырылыпты үй-ішінен
Дір-дір етіп тұр жасқана.
Өліпті олар ақ өліммен
Жандар екен сырға берік.
Қашыпты ажал лагерінен
Паналауға мұнда келіп.
Ұстап берген осыларды
Көршісінің тілмаш ұлы.
Неміс оны қосып алды
Дүйім жұртқа сыры ашылды.
Бұл хуторда қасқа маңдай
Полицай бар құдіреттей,
Әрі азулы аш қабандай,
Әрі иісшіл ұры иттей.
Өлтірді сол ата-анамды
Аттадың деп тәртіп, заңды.
Жасырдың деп жат адамды,
Қолдадың деп партизанды.
Сор қайнатып сол құтырған
Өз әніне басты көкіп.
Группенфюрер бұл хуторға
Кетті оны бастық етіп.
Тағы, тағы үш тыңшы бар,
Сараң ауыз, салпаң құлақ.
Дейсің сырттай мүскін шығар
Жүреді нан, талқан сұрап.
Солар үйден-үйге еніп,
Күнді, түнді өткізеді.
Көрген, білгендерін теріп
Полицайға жеткізеді.
Тұр шаруасы алға басып,
Қайтты дейді ол кеткен есе.
Бес адамды дарға асып,
Неміс қолы өткен кеше.
Жұртқа салып дүре шыбық
Сұм полицай таяқтады.
Терең дем ап, бір күрсініп,
Бала сөзін аяқтады.
Неміс офицеріндей боп
Қапшықты алып киім киіп.
Шықтық тысқа өрімдей боп,
Немісшелеп тілді үйіріп.
Бала іздерін басқан жайлап,
Жеттік ақыр жау басына.
Бесеуміз бес жақтан айдап,
Алып келдік дар қасына.
Ойлап па еңдер өздеріцді,
Өзгелерден жоғары деп.
Отанын сатқан кезбелерді
Кескілесең обалы жоқ.
Бес адамды дардан алып,
Бес доңызды астық дарға.
Жауды оқтар жалаң қағып,
Қараңғыда қаштық таура.
Кеттік түспей жау қолына
Пана болды кең өлкеміз.
Жеттік таса тау қойнына
Сіңді тасқа көлеңкеміз.
Бес бұтақтай бес адамбыз
Бір үшін бес жан қиямыз.
Бесеуміз бір эшелонбыз,
Бесеуміз бір армиямыз.
Жау тылында қаһарлы күз,
Қан жорықта табысқанбыз.
Шетімізден командирміз,
Шетімізден комиссармыз.

---