Өлең, жыр, ақындар

Жүрсем деймін көңіл шат, гүлді алаңдай

  • 19.07.2016
  • 0
  • 0
  • 9665
Жүрсем деймін көңіл шат, гүлді алаңдай,
жанарыма, жаныма мұң қамалмай.
Жақтырмайды біреулер, менің үнім
желкесін тырнағандай.
Қарасады
бағзы бір шыңдары да
(шың
дейміз-ау төбедей тұлғаны да!)
мен айыпты секілді
табиғаттың
туғызған жырларына.
Сүйсінгенде әніме тәнті халық,
дақ түскендей басқаның даңқына анық
қуанбайды,
жүргендей мен солардың
талантын тартып алып.
Біледі олар:
өмірім, әнім, гүлім,
қуанышым, жастығым, сәнім де - үнім.
Мақтамасын. Неге олар дірілдейді
айтуға әділдігін?
Мінезіме ойнайды ессіз кейде,
бұдан бірақ жүрекке кек сіңбей ме?!
Әлде жырдың көгінен жұлдыздардай
тез ағып өтсін дей ме?
Асығамын мен содан, аласұрам,
(біле тұра қажетін сана, шыдам)
жарылсам да,
кетем деп атқылатып
жыр селін шарасынан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келеке

  • 0
  • 0

Қасымды бояп қызылмен
жаныма келіп тұр күліп:
«Білмедім бұрын неге мен
өзіңді, сері сұр жігіт,

Толық

Көш

  • 0
  • 0

Келіннің күлкі етеміз ұяңдығын,
қайныға ат қою да – зиянды ұғым.
Үлкеннің жолын кеспеу,
тезек теріп,

Толық

Баянауыл, Баянтау...

  • 0
  • 0

Киелі өлке, құтты аймақ,
көлбеген маңғаз таулары
басына әппақ бұлт байлап,
көркімен жанды баурады.

Толық

Қарап көріңіз