Өлең, жыр, ақындар

Зәрулік

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 4600
Тыным таппай, арылмай жаның жүктен,
барған сайын жылыстар таңың күткен.
Жайлы өмірге талпынған Адам шіркін
құтылмайтын болды бір зәруліктен.
Адамдыққа зәруміз, сабынға да,
мейірім жоқ. Ойымыз – қарын ғана.
Өмірінің бар мәні - өз сәбиін
күлге лақтырып бұл күнде қағынды ана.
Бас бұрғызбай уақыттың даң-дұңдары,
қия шабыс өмірің арды ұрлады.
Желге ұшқандай жоғалып бара жатыр
жібі түзу, жөн білер жанның бәрі.
Шынайы емес менің де мәнім, ісім,
ұмтылысым жоғалды, сағынышым.
Зәру затқа айналды соның бәрі.
Кейде жоғымды іздеймін жанып ішім.
Табылмайды. Сандалып сенімді үгем,
жоқтамасаң күн көру жеңіл, білем.
Басқаларда бар ма деп келем іздеп
менен көшкен қасиеттерімді мен.
Мен секілді зәрулер мың сан екен.
Сергелдеңнен сенімім сынса не етем.
Мәніс білер жандарды табу үшін
қайда, қандай кезекке тұрсам екен?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаңтардың жарып құрсағын

  • 0
  • 0

Қаңтардың жарып құрсағын,
жылжиды тамшы қақтардай –
бейне бір дүние - нұр сағым
ұстатпай ағып жатқандай.

Толық

Жалтылдайды ақ желкен

  • 0
  • 0

Ақын біткен жырлаған нұр үмітпен
Ресейде сөз-өнер тыншымайды:
Лермонтов жырындай жылылықпен
кейде аялап, ал кейде шымшылайды.

Толық

Жанымның қозғалысы, ағыстары

  • 0
  • 0

Жанымның қозғалысы, ағыстары –
өзіңе бұрыннан да таныс бәрі,
өзіме бағынбайды тасқын судай,
кеудемнен ән ұшқалы.

Толық

Қарап көріңіз