Өлең, жыр, ақындар

Арион

  • 30.06.2018
  • 0
  • 0
  • 3251
А. С. Пушкиннен аударма

Біз қайықта көп едік;
Желкенді біреулер жекті,
Тереңге сермеп, жөнедік,
Өзгелер есті ескекті
Жетекшіміз данышпан,
Желсізде ұстап рульді,
Үнсіз ауыр қайықты
Алып жүзді ілгері.
Мен де қамсыз сенім мол,
Оларға айттым... өлеңді
Бір кезде шулы көк дауыл,
Толқын теуіп жөнелді...
Батты басшы — жетекші! —
Тек сырлы ақын, жалғыз мен,
Лақтырылдым жағаға
Найзағайдан серпіген,
Мұнажатқа ежелгі
Жырлап, көңілім, айтшы өлең,
Құз жартастың астында
Хұлла тонды малшынған
Күншуаққа кептірем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңілім, неге алаңсың?

  • 0
  • 0

Көңілім, неге алаңсың?
Айтшы маған кімің жоқ?
Өмір бай ғой, кітап көп,
Тұрақтарсың, табарсың...

Толық

Көтеріліс

  • 0
  • 2

Қабат үйлі, қалың қала,
Қалың кісі, қатын - бала.
Өне бойы қызыл ала,
Басы - көзі жара - жара.

Толық

Жүдеу жүрек

  • 0
  • 0

Былапыт, Ылат,
Былжыр күз.
Түнжыр қабақ,
Қылжыр көз.

Толық

Қарап көріңіз