Ақын қарындасыма

Мен де ақынмын, сен де ақынсың, ақынбыз
Демек, біздер рухани жақынбыз.
Ақындықтың айдынында қалықта
Аққу болып, арайланған ақын қыз.

Өлеңменен тауып өмір бұлағын,
Шаш еліңе шындық сөздің шуағын.
Ұлылардың сөздерін ал ұран қып,
Кітаптары болсын әр кез Құраның.

Ақын жанға көп адамдар төгер мін,
Қиын шақта көмек болып келер кім?
Сол сәттерде жырың болар қорғаның,
Жырлап жүрсең мұңын, зарын тек елдің.

Көресің сен ақындықтың күздерін,
Күз көрсең де үмітіңді үзбегің.
Жалындаған жырларыңмен жалғастыр
Фаризадай ақындардың іздерін.

Ерекше бір қасиет қой ақындық,
Адамдарды жіберетін асыл қып.
Өлеңдерің өшпейтіндей мәңгіге
Уақытша емес, болсын өлең ғасырлық.

Алдыңдағы қамалдарды құлатып,
Өлеңдерің жайқалсын тек гүл атып.
Көп емдерін тапсын елім өлеңнен,
Жылағанды жүрсін жырың жұбатып.

Еліңе тек жарық болар жырды бер,
Ұлы ақын атанарсың. Кім білер?
О, Тәңірім ақын қарындасыма
Ешкімде жоқ ерекше бір үнді бер.

---