Өлең, жыр, ақындар

Сен де мен

  • 30.06.2018
  • 0
  • 0
  • 5278
А. С. Пушкиннен аударма

Сен бай, мен бір қу кедей,
Сен прозаик, мен ақын.
Сен қандысың мак гүлдей,
Мен қансызбын өлімдей.
Бейнет көрмей өміріңе,
Биік үйде тұрасың.
Менші, уайым, әуреде,
Күн өткізем саламда,
Үй қып үйдің панасын.
Күнде тәтті жегенге,
Арақтан аузың борсыды.
Ерінесің төлеуге
Табиғатқа боршыңды.
Мен ші, қатты, кесек нан,
Суық, сасық суымнан,
Чердагімнің түбінен,
Белгілі қажет өтеуге
Жүз саржаға жүгірем.
Айналаң құл үйірі,
Ақиып деспотизммен
Қорқыта қарап бөртесің,
Семіз афедроныңды
Бәтеспенен сүртесің.
Ал мен байғұс, қайтемін?
Балалық сәнін не етемін,
Мен, жазалы тесікті,
Хвостовтың қатты жырымен
Тыржисам да сүртемін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әзәзіл

  • 0
  • 0

Түнде бұлбұл шырқап ән,
Орман шуы, қыз көзі —
Бәрі жаңа, бәрі сән.
Көрінгенде өмір езі,

Толық

Игілік

  • 1
  • 1

Самал жел, шалғын, жапырақ, балаусалы,
Ұшқан құс, жайылған мал, таудағы аңы.
Жапырлап қатар қонған халық пормы,
Ыңыранып жатқан мезгіл жайлаудағы.

Толық

Күйші

  • 0
  • 0

Қамаудың хан ауылы қыр жағында,
Аңқытып ақ орданың бір жағында.
Күйші отыр домбыраны дүрілдетіп,
Құмар қып тартқан күйдің ырғағына.

Толық

Қарап көріңіз