Өлең, жыр, ақындар

Жаңғырық

  • 30.06.2018
  • 0
  • 0
  • 4831
А. С. Пушкиннен аударма

Аң орманда ұли ма,
Дабыл қаққан сырнай ма,
Шатырлай ма найзағай,
Сай жақта қыз жырлай ма —
Мейлі қандай үн.
Үніңді еркін һауада
Қосуға сен дайын.
Көк күрсінтсе найзағай,
Дауыл, толқын дауысына;
Тауда малшы салса айғай —
Жауабын алатын;
Үніңе үн жоқ...
Дәл сондай сен де, ақын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қос қарға

  • 0
  • 0

Қарғаға қарға жақындап,
Қарғаға қарға қарқылдайт:
«Қарға-ау, бізге жем бар ма?
Жемді көрер жер бар ма?»

Толық

Орман

  • 0
  • 1

Махаббат гүлі ерекше,
Ерте неге көктеп ең?
Өртедің - ау бөлекше,
Махаббат гүлі ерекше,

Толық

Жанартау

  • 0
  • 0

Зәулім-зәулім заңғар тау
Шығыс-батыс шегінде,
Лапылдақ жалын, іші қау
От ойнақшыл тегіңде.

Толық

Қарап көріңіз