Өлең, жыр, ақындар

Күзгі гүлге

Сарғайдың тоғайда, гүл, күзгітұрым,
Жайылып жапырағың тұрған бұрын.
Ара бал, көбелек сөл жұтқан сенен,
Ол қайда маса, сона, шіркей - шыбын.

Саянда сан құбылып салқындаған,
Сүліктей сұлуың жоқ қырлы мұрын.
Тоғайдың маңайынан басталдырып,
Шайқаған самалың жоқ таппай тыным.

Қиғаш қас, қырғи мойын, құбылма шаш,
Қарасы қандыратын көздің қыбын.
Қалмапты ажар, шырай, сүреңіңіз,
Сүзек пе, сүзілме ме сенің мұның.

Зорлығы табиғаттың бұл әуресі,
Төрт бөліп, түрлендірген жылдың күнін.
Қар қатып, пәк денеңе мұз тұрса да,
Жазды күт, жабырқама, күзгі гүлім.



Пікірлер (3)

айдос

Өлендер маған ұнады

saramakuova

Әлемдердің Раббысы сүйген құлына өлмес , өшпес өнер береді . Сол байлықты тұншықтырмай , қазақ әдебиетіне қосқаныңыз үшін алғысым шексіз . Маған да сіздік талант пен танымалдылық жұғысты болса , шірікн . heart

Мәртебе

өте керемет

Пікір қалдырыңыз

Өмірдің, сәулем, тәттісі-ай

  • 0
  • 0

Өмір қызық тәтті екен,
Онда қызық мол екен.
«Онда қызық жоқ екен,
Өмір деген сор екен», —

Толық

Ғазизаның аузынан

  • 1
  • 1

Ғазиза - менің атым, затым әйел,
Алла алса, арманым жоқ жанымды аяр.
Ел надан, еңбек білер ешкімім жоқ,
Мұң айтып, наз шаға алмай, өсек жаяр.

Толық

Маңым

  • 1
  • 3

Жақсыға айтып базына,
Көңіл тілім сарнайды.
Қайғы сызға сөйлесең,
Еш құлағын салмайды.

Толық

Қарап көріңіз