Өлең, жыр, ақындар

Қонақ келді

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 3701
Қонақ келді, атын ұста,
Төрге шақыр, жан аға,
Қарама оған ақсақал ма,
Әлде жап-жас бала ма.
Иті түскір қауып алар,
Әдетіне бағынып,..
Оу, көкесі, үйдемісің
Өзің шықшы далаға.
Қонақ болсаң, төрлет қане,
Киіміңді шешініп,
Жайғас барып көрпе үстіне,
Аяғыңды көсіліп.
Шай қойылып, қазан ассын
Мал келгенше өрістен,
Ой тәйір-ай, қонақ үшін
Қамданудың несі жүк.
Қане қонақ, алаңсыз бол,
Молынан бір жыр ағыт,
Қонақ келсе жиналатын
Әдеті ғой мына жұрт.
Домбыра да бабында тұр,
Әнің болса кұба-құп,
Балалар да қалсыншы бір
Күйге қанып, қуанып.
Ал қонағым, бермен отыр,
Дастарқанға жақында,
Келбетіне қарағанда —
Ұқсай ма бір ақынға.
Соңынан-ақ ұғысармыз,
Аунап-қунап тынықсын,
Ер-тұрманын алғыз дағы,
Өріске қой атын да,
Деп, бәйек боп қонағына
Ақтарады бар сырын,
Дастарқанға төгіп тастап —
Бар дәмдісін, бал-шырын.
Қасиетіңнен айналайын,
Киелі қара шаңырақ,
Қайсы үйіне барсаң дағы
Әдеті сол ғой малшының.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сыр берме

  • 0
  • 0

Көрмегелі көп болып дала — қызды,
Көңіл бірдей желпініп алақызды.
Көздер бар ғой отырар төне түсіп,
Ұмытып ойнап жүрген балаңызды.

Толық

Кезіп келем...

  • 0
  • 0

Кейде бұлт, кейде дауыл, кейде жаңбыр,
Тыныштар күні бар ма, мына жан бір.
Отырсам үйім қапас, ішім алау,
Дей ме әлде,

Толық

Адамдар

  • 0
  • 0

Адам бар, қиындықтан алып шығып,
Адам бар, шыңырауға итеретін.
Адам бар, ойын ішке қалып бүгіп,
Адам бар кеудесінен күй төгетін.

Толық

Қарап көріңіз