О, толқынды теңізім шағалалы

О, толқынды теңізім шағалалы,
Жетсе деймін жанымның саған әні.
Дауылыңнан мен емен ығысатын,
Шырағымды сөнбейтін жағам әлі.
Армандарым жетелер өрге мені,
Дауылдарың жанға ерлік берген еді.
Қыран құстар қанатын желге өреді,
Тыншытпа сен,
Толқынмен тербе мені!
Саған қандай құдірет тең келеді,
Кең далама айдының өң береді.
Өктем гүріл,
Өр дауыл өрекпі ген
Толқындарды легімен өңгереді.
Толқындарды легімен өңгереді,
Аядай боп теңіздің кең кемері.
Бірде толқып жататын,
Бірде тынып,
Үйреттің-ау, әр күйге сен де мені.
* * *
Шу асау елестетіп арғымақты,
Бұлақтар шың басынан қарғып ақты.
Табиғат тыныс алып құлпырады,
Саумал жел желпілдетіп бал құрақты.
Сүйкімді түрге еніпті қала сондай,
Қарайды таулар асқақ аласармай.
Басына қарағаштың қонып алып,
Сайрайды тамылжытып қараторғай.
Сайрайды қараторғай тамылжытып,
(Ғажап-ау,
Сондай сәтті алу күтіп).
Қайыңның тамырлары шымырлайды,
Көктемнің ең алғашқы әнін жұтып...
Қашанғы құптағандай қала күйін,
Көліктер жөңкіледі ала құйын...
Албырап Алматы-қыз,
Құлпырады
Ілгендей иініне жаңа киім.
* * *
Қыз көңіл жақсы сөзден жасарады, ә?
Жақсы сөз құдіретімен жасар ана.
Үлкенге кішіру бар,
Сыйластық бар,
Жарасар осы ғұрпым босағама.
Жасайды осы ғұрып,
Жасар әлі,
Теңіз де бір өзеннен бас алады.
Атаның ұрпаққа айтқан өсиетімен
Құлпырған болашақ та жасалады.
Өтемін мұраға кір дарытпастан,
Жырлаймын оны мәңгі жалықпастан.
Сыйлап та жарытпаспын өзге жұртты,
Ат басын өз жұртымнан алып қашсам.

---