Өлең, жыр, ақындар

Ой-хой, дала

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2499
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жаутаңдаған, жаудыраған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Ерке бұлақ ентелейді
жас баладай ұмтылып,
Қырда қызыл қызғалдақтар
ырғатылып тұр тұнып.
Ой-хой, дала, ақша бұлтың
ақ торғындай үлбірек,
Қыран ұшты қанатымен көк
толқынын тілгілеп.
Сезім тұнық бір лепіріп,
дір етеді бір жүдеп.
Дамылы жоқ дүрсіл қағып
кеудені ұрып тұр жүрек.
Ой-хой, дала, толықсисың,
назданасың қысылмай,
Үрке көшкен бір шөкім бұлт
ақ жаулықтың ұшындай,
Көктем келіп әсем сазын
еске қайта түсірді – ай,
Тынар емес көңіл шіркін
ерке құсын ұшырмай.
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жадыраған, жаутаңдаған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Ерке бұлақ ентелейді жас
баладай ұмтылып,
Қырда қызыл қызғалдақтар
ырғатылып тұр тұнып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәрігер ойы

  • 0
  • 1

Көбірек сырласамыз өзіңізбен,
Көңілге нәр аламыз сөзіңізден.
Болдыңыз адамдардың жақын досы,
Елена, сонау жап-жас кезіңізден.

Толық

Босаға

  • 0
  • 0

Бұлдырай ма, сағым қуып қаша ма,
Төбе-төбе оқшырайған тас оба.
Жаугершілік.
Келіп қалды мұндалап,

Толық

Жарқыра менің жұлдызым

  • 0
  • 0

Жарқыра, менің жұлдызым,
Жұлдызсыз мақпал түн — түнек.
Шақырып шалғай, жүршілеп,
Құстары ұшып дүркіреп,

Толық

Қарап көріңіз