Өлең, жыр, ақындар

Ой-хой, дала

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2487
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жаутаңдаған, жаудыраған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Ерке бұлақ ентелейді
жас баладай ұмтылып,
Қырда қызыл қызғалдақтар
ырғатылып тұр тұнып.
Ой-хой, дала, ақша бұлтың
ақ торғындай үлбірек,
Қыран ұшты қанатымен көк
толқынын тілгілеп.
Сезім тұнық бір лепіріп,
дір етеді бір жүдеп.
Дамылы жоқ дүрсіл қағып
кеудені ұрып тұр жүрек.
Ой-хой, дала, толықсисың,
назданасың қысылмай,
Үрке көшкен бір шөкім бұлт
ақ жаулықтың ұшындай,
Көктем келіп әсем сазын
еске қайта түсірді – ай,
Тынар емес көңіл шіркін
ерке құсын ұшырмай.
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жадыраған, жаутаңдаған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Ерке бұлақ ентелейді жас
баладай ұмтылып,
Қырда қызыл қызғалдақтар
ырғатылып тұр тұнып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жердің бұлағы

  • 0
  • 1

Толқыны асыр салған бағы қырда,
Керемет бұлқыныс бар ағынында.
Соқтырған жүрегімді қанымдайсың,
Тулаған алпыс екі тамырымда.

Толық

Алақандар

  • 0
  • 0

Айырмассың алысты да, жуықты,
Алақандар қандай ыстық уытты.
Көтеріп тұр көңілімен қарттарын,
Шаңырақ пен уықты.

Толық

Ата мекен

  • 0
  • 0

"Жүрек" таудың тереңінен,
Қайнап ағып бұлақ жатыр.
Бейне бұрым дер едім мен
Құз төсінен құлап жатыр.

Толық

Қарап көріңіз