Өлең, жыр, ақындар

Ой-хой, дала

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2455
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жаутаңдаған, жаудыраған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Ерке бұлақ ентелейді
жас баладай ұмтылып,
Қырда қызыл қызғалдақтар
ырғатылып тұр тұнып.
Ой-хой, дала, ақша бұлтың
ақ торғындай үлбірек,
Қыран ұшты қанатымен көк
толқынын тілгілеп.
Сезім тұнық бір лепіріп,
дір етеді бір жүдеп.
Дамылы жоқ дүрсіл қағып
кеудені ұрып тұр жүрек.
Ой-хой, дала, толықсисың,
назданасың қысылмай,
Үрке көшкен бір шөкім бұлт
ақ жаулықтың ұшындай,
Көктем келіп әсем сазын
еске қайта түсірді – ай,
Тынар емес көңіл шіркін
ерке құсын ұшырмай.
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жадыраған, жаутаңдаған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Ерке бұлақ ентелейді жас
баладай ұмтылып,
Қырда қызыл қызғалдақтар
ырғатылып тұр тұнып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауылым

  • 0
  • 0

Ауыл үсті көк бұтақтаған,
Әрі таныс, әрі ыстық жақ маған.
Бейне бір мейірімді анаға ұқсас,
Маңдайынан баласын бір қақпаған.

Толық

Сырласу

  • 0
  • 0

Айтпашы, әже, ойынды түсінемін,
Көңіл жүдеп, енбесін түсіме мұң.
Сырым аулақ болса егер сол жандардан,
Неліктен маңдайға әжім түсіремін?..

Толық

Ашу

  • 0
  • 0

О, тәңірім, артық айтсам кешерсің,
Жан балам, неге мұнша кешігесің.
Әлде теріп жүр ме екен ол даладан,
Осынау екі "күшіктің" несібесін.

Толық

Қарап көріңіз