Өлең, жыр, ақындар

Сәмиға

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1391
Нәзік даусы күмістей сыңғырлаған,
Іс бар ма, осы анамыз тындырмаған.
Жүрегі арман толы асыл адам,
Туған ел бақшасында жыр жырлаған.
Үніне талайларды үзілдірген,
Ақ тісі меруерт пе тізілдірген.
Әлде бір ақша бұлт па көк жүзінде,
Аққудай еркін қалқып жүзіп жүрген.
Әлде бір аяулы жан арманы ма,
Ақ құсы ма қонатын таңда мына.
Әлде бір қызғалдақ па ырғатылған,
Көрік болып тұратын аймағына.
Әлде бір ерке бұлақ үні ме еді,
Әлде бір жаздың мақпал түні ме еді.
Барады бірте-бірте тартып жақын,
Жанының қыран шалмас шыңы мені.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәуір мен ақын

  • 0
  • 0

Үніңменен үнім тектес жаралған,
Сен шомылған шұғыладан нәр алғам.
Жапырақтай жүрегімде сан арман,
Тереңнен ой тербетеді әр алуан...

Толық

Жар назы

  • 0
  • 0

Дала жасыл, жаз-арман,
Ұйқыдан ерте оянып.
Шындар бұлттан тазарған,
Арайға түсі боялып.

Толық

Мырзашөл гүлі

  • 0
  • 0

Сыйладың маған, жұртым, дала гүлін,
Өзіңнен тасқын шабыт алады үнім.
Кешегі құлазыған Мырзашөл бұл,
Кетіпті гүлге айналып дала бүгін.

Толық

Қарап көріңіз