Өлең, жыр, ақындар

Сәмиға

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1405
Нәзік даусы күмістей сыңғырлаған,
Іс бар ма, осы анамыз тындырмаған.
Жүрегі арман толы асыл адам,
Туған ел бақшасында жыр жырлаған.
Үніне талайларды үзілдірген,
Ақ тісі меруерт пе тізілдірген.
Әлде бір ақша бұлт па көк жүзінде,
Аққудай еркін қалқып жүзіп жүрген.
Әлде бір аяулы жан арманы ма,
Ақ құсы ма қонатын таңда мына.
Әлде бір қызғалдақ па ырғатылған,
Көрік болып тұратын аймағына.
Әлде бір ерке бұлақ үні ме еді,
Әлде бір жаздың мақпал түні ме еді.
Барады бірте-бірте тартып жақын,
Жанының қыран шалмас шыңы мені.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ар жүгі

  • 0
  • 0

Басына Естай ақын бардым міне,
Адамға жеңіл ме екен ардың жүгі.
Естайдың Жайқоңыры желе-жортты,
Батқандай арқасына жардың мұңы.

Толық

Саусақтан күй төгілдір

  • 0
  • 0

Шертші, қызым, саусақтан күй төгілдір,
Жазғы аспандай жадырасын көңіл бір.
Қасірет болса оны кейін шегіндір,
Көрейінші көк теңіздің шегін бір.

Толық

Күндер, күндер!

  • 0
  • 0

Күндер-ай бірін-бірі қуалаған,
Сол күннің әр мезгілі куә маған.
Өтсейші бір минуты тыныш қана,
Неліктен арманшыл боп туады адам.

Толық

Қарап көріңіз