Өлең, жыр, ақындар

Ата мекен

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1253
"Жүрек" таудың тереңінен,
Қайнап ағып бұлақ жатыр.
Бейне бұрым дер едім мен
Құз төсінен құлап жатыр.
Сырға толы мөлдіреген,
Жанары ма ғашық жардың.
Таусылмайтын ол бір өлең,
Ол айнасы ғасырлардың.
Жылдар қанша суысыпты
Ол қалпында бап-баяғы.
Бабам қолмен су ішіпті
Ұмыт қалып сап таяғы.
Жалаң аяқ табандардың
Қара таста таңбасы бар.
Арман еткен бабамдардың
Онда өмір жалғасы бар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен қашан...

  • 0
  • 0

Мен қашан сені ойламай көзімді ілдім,
Сенсең де,
Сенбесең де өзің білгін.
Хабарсыз жүрсең-дағы,

Толық

Күткен күндер

  • 0
  • 0

Сараңның жүрегінен шаттық үзіп
Тағы да ауыл кеші, жатты қызып
Зейнептің көңілі сонша қуанышты,
Аңсап күткен күндерден тапты қызық.

Толық

Арман

  • 0
  • 0

Табиғат жайған кілемін,
Жағасына Іленің.
Қала бар сонда Құлжа атты,
Тербейтін адам жүрегін.

Толық

Қарап көріңіз