Өлең, жыр, ақындар

Жалын

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1666
Көңіл — перне абайсыз басып қалып,
Толастады дауыл-күй,
Тасып барып.
Есіліп тұрсыншы бір сол нәзік ән,
Сезімге жеңдіруге асықпалық.
Асықпалық сезімге жеңдіруге,
Ырқына көңілдердің көндіруге.
Кеудеде лапылдаған жалын күйді,
Хақымыз жоқ қой бірақ сөндіруге.
Сөндіруге хақымыз жоқ қой, жаным,
Бәр-бәріне өртенсең көп қой жалын.
Сағынатын кездер бар алдымызда,
Жас дәуреннің осынау отты ой таңын.
Жас болып па, өртке жан шалдырмаған,
Жан бе екен, артында із қалдырмаған.
Арман құшу өмірде ол да бақыт,
Осыны қиса болды тағдыр маған.
Бойлаймын тұңғиық ой тереңіне,
Тау дейді-ау,
Жазықта өскен төбені де.
Жандар бар биік шың боп жаралған бір,
Шың тұрғанда,
Төбенің керегі не.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз ағаш

  • 0
  • 0

Қара жолдың үстінде,
Кеудесін тасқа ұрғылап.
Ескерусіз ешкімге,
Жататын ағып бір бұлақ.

Толық

Шыңдағы шопан

  • 0
  • 0

Жатқанда құс қиқулап енді қонып,
Көктемге бір ерекше белгі болып,
Сәйгүліктер сабылған даласында
Мәз боп қайттым баладай,

Толық

Сенің саусағың

  • 0
  • 0

Өңімнен қаным қашып, сұлық түсіп,
Ащы ойлар жүрегімді тіліп түсіп.
Жатқан жерден, апашым, өмір бердің,
Жатырмын тірлікті енді күліп, құшып.

Толық

Қарап көріңіз