Өлең, жыр, ақындар

Жалын

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1676
Көңіл — перне абайсыз басып қалып,
Толастады дауыл-күй,
Тасып барып.
Есіліп тұрсыншы бір сол нәзік ән,
Сезімге жеңдіруге асықпалық.
Асықпалық сезімге жеңдіруге,
Ырқына көңілдердің көндіруге.
Кеудеде лапылдаған жалын күйді,
Хақымыз жоқ қой бірақ сөндіруге.
Сөндіруге хақымыз жоқ қой, жаным,
Бәр-бәріне өртенсең көп қой жалын.
Сағынатын кездер бар алдымызда,
Жас дәуреннің осынау отты ой таңын.
Жас болып па, өртке жан шалдырмаған,
Жан бе екен, артында із қалдырмаған.
Арман құшу өмірде ол да бақыт,
Осыны қиса болды тағдыр маған.
Бойлаймын тұңғиық ой тереңіне,
Тау дейді-ау,
Жазықта өскен төбені де.
Жандар бар биік шың боп жаралған бір,
Шың тұрғанда,
Төбенің керегі не.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғасады, таусылмайды көк белең

  • 0
  • 0

Шарық ұратын күндерді ойлап кеше бір,
Шындықты іздеп,
Шыр айналды жас өмір...
Жамағаттың жайлауларын мекендеп,

Толық

Мен бір жанмын

  • 0
  • 0

Ойларға тұтқындағы
Тәңір–ау, қайда барам табан асты,
Көңіл күзгі аспандай, маза қашты.
Мен жалғызбын, ойлар көп тұс-тұс жақтан,

Толық

Түнгі шумақтар

  • 0
  • 0

Елтідім мен сол күні,
Жұпар ауа исіне.
Ұқсап бір кеткен айналам
Тебіренген күйшіге.

Толық

Қарап көріңіз