Өлең, жыр, ақындар

Жүрекпен сырласу

  • 04.02.2019
  • 0
  • 0
  • 2319
Дейді маған дәрігерім, қозғалма,
Бірақ ақын ойланбайтын, кез бар ма.
Ақ палата ішіндегі тірлікпен,
Тағы да бір қимас күнім озды алға.
Үзе көрме, о адамдар, сөз жалға,
Үміт шіркін саусақтарын созды алға.
Әлсіз дыбыс естіледі жаңғырып,
Жүйке шіркін шыныменен тозған ба.
Жан құлазып, ыстық қаным дір еткен,
Шақтарым–ау, аяулы бір сыр өпкен.
Дәрігердің тыңдаймын да айтқанын,
Оңашада сырласамын жүрекпен.
Сонда жүрек өрекпімей баяулап,
Сонда жүрек саябырлап, жаяулап,
Жуасиды аяғандай ақынын,
Қайран өмір қандай ыстық, аяулы–ақ.
Кейде жүрек тым беймаза шанышқақ,
Өр кеудемді тастайтындай жаныштап,
Сол бір сәтте шексіз өмір жиегі
Көз алдымнан жүре берер алыстап.
Қажыдың ба, қайран менің тентегім,
Неге мұнша азаптадың, өртедің.
Талайларды қақтырмайтын шаужайға,
Өзің дағы тым тәкаппар, ерке едің.
Кейде сен бір тереңдегі асылдай,
Кейде сен бір шатырлаған жасындай.
Кейде сен бір толғанушы ең ғасырдай,
Қасыңнан да бар сырыңды жасырмай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сынық қанат көбелек

  • 0
  • 0

Байқатар ма керуен жылдар озғанын,
Байқатар ма асыл кездік тозғанын.
Байқатар ма кеудедегі бір үміт,
Арман атты асуға қол созғанын.

Толық

Түндер

  • 0
  • 0

Түндер, түндер,
Ұйықтаумен бос өтпеген,
Арманым көп ұмтылсам да жетпеген.
Ойсыздарды бұл өмірде жоқ дер ем,

Толық

Дарқан далам

  • 0
  • 0

Дарқан далам,
Миллиард сый тартасың
Барсам маған.
Нағылған кішіпейіл, мейрімді едің,

Толық

Қарап көріңіз