Өлең, жыр, ақындар

Жүрекпен сырласу

  • 04.02.2019
  • 0
  • 0
  • 2300
Дейді маған дәрігерім, қозғалма,
Бірақ ақын ойланбайтын, кез бар ма.
Ақ палата ішіндегі тірлікпен,
Тағы да бір қимас күнім озды алға.
Үзе көрме, о адамдар, сөз жалға,
Үміт шіркін саусақтарын созды алға.
Әлсіз дыбыс естіледі жаңғырып,
Жүйке шіркін шыныменен тозған ба.
Жан құлазып, ыстық қаным дір еткен,
Шақтарым–ау, аяулы бір сыр өпкен.
Дәрігердің тыңдаймын да айтқанын,
Оңашада сырласамын жүрекпен.
Сонда жүрек өрекпімей баяулап,
Сонда жүрек саябырлап, жаяулап,
Жуасиды аяғандай ақынын,
Қайран өмір қандай ыстық, аяулы–ақ.
Кейде жүрек тым беймаза шанышқақ,
Өр кеудемді тастайтындай жаныштап,
Сол бір сәтте шексіз өмір жиегі
Көз алдымнан жүре берер алыстап.
Қажыдың ба, қайран менің тентегім,
Неге мұнша азаптадың, өртедің.
Талайларды қақтырмайтын шаужайға,
Өзің дағы тым тәкаппар, ерке едің.
Кейде сен бір тереңдегі асылдай,
Кейде сен бір шатырлаған жасындай.
Кейде сен бір толғанушы ең ғасырдай,
Қасыңнан да бар сырыңды жасырмай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күндер

  • 0
  • 0

Жақсы күндер, жайсаң күндер, шат күндер,
Ол да менен бір керегін таптым дер.
Табылмаса қарғыс айтып ақынға,
Айсыз түнде тұңғиыққа баттым дер.

Толық

Кешіккен көктем

  • 0
  • 0

Білмеймін, кімнен сонда қызғандым мен,
Әлде анау аспандағы қызған күннен.
Әлде анау тана көл ме толықсыған,
Әлде анау сықылықтап қыздан күлген.

Толық

"Алтын жазық"

  • 0
  • 0

Күресуден көрмеген халқың қажып,
Ел көсемі — қашан да алтын қазық.
"Ақын болса толғанып, қалсын жазып",
Дегендей, тербеледі "Алтын жазық".

Толық

Қарап көріңіз