Өлең, жыр, ақындар

Жүрекпен сырласу

  • 04.02.2019
  • 0
  • 0
  • 2453
Дейді маған дәрігерім, қозғалма,
Бірақ ақын ойланбайтын, кез бар ма.
Ақ палата ішіндегі тірлікпен,
Тағы да бір қимас күнім озды алға.
Үзе көрме, о адамдар, сөз жалға,
Үміт шіркін саусақтарын созды алға.
Әлсіз дыбыс естіледі жаңғырып,
Жүйке шіркін шыныменен тозған ба.
Жан құлазып, ыстық қаным дір еткен,
Шақтарым–ау, аяулы бір сыр өпкен.
Дәрігердің тыңдаймын да айтқанын,
Оңашада сырласамын жүрекпен.
Сонда жүрек өрекпімей баяулап,
Сонда жүрек саябырлап, жаяулап,
Жуасиды аяғандай ақынын,
Қайран өмір қандай ыстық, аяулы–ақ.
Кейде жүрек тым беймаза шанышқақ,
Өр кеудемді тастайтындай жаныштап,
Сол бір сәтте шексіз өмір жиегі
Көз алдымнан жүре берер алыстап.
Қажыдың ба, қайран менің тентегім,
Неге мұнша азаптадың, өртедің.
Талайларды қақтырмайтын шаужайға,
Өзің дағы тым тәкаппар, ерке едің.
Кейде сен бір тереңдегі асылдай,
Кейде сен бір шатырлаған жасындай.
Кейде сен бір толғанушы ең ғасырдай,
Қасыңнан да бар сырыңды жасырмай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тарту

  • 0
  • 0

Құлағында жігітше ойнап дөненнің,
Қос ат алып, Қабе-ау, қайда жөнелдің.
Тау тұлғаңмен балаға ұқсап жеткенде,
Ықыласқа шын көңілден кенелдім.

Толық

Таңсәрі

  • 0
  • 0

Өрмелеп сұлу таудың өр төсіне,
Арайын төгіп бұлттың өркешіне.
Дөңгелеп көк жиектен күн келеді,
Ұқсап бір бұл әлемнің еркесіне.

Толық

Айбының бар

  • 0
  • 0

Дұшпаның жасқанардай.
Ақылың бар
Жұртыңды басқарардай.
Көңілің бар

Толық

Қарап көріңіз