Түрмеде

Үш қатын қашты абаздан таң алдында,
Қашқан мен қашырған тең заң алдында.
Жан шашау шықпаған соң сіменімде,
Деп жүр ем "пісентті боп, жаңардым ба?".
Пісенті ердің кепке кете қойса,
Білім, күш керегі жоқ, жамалдың да.
Тұрғанда олар қашпай уақытым бітіп,
Ұйқыда жатыр ем кеп жаңа алдында.
Сонда да жас көзімді басты тозаң,
Жүгірген жас баладай шаң алдында.
Қашса да сменімнен бес сағат соң,
Қалдым мен қашырғанға саналдым да.
Ұялдым өзге емес, өз-өзімнен,
Айырылып абыройдан, қаналдым да.
Айтқаны өткендердің осы екен,
"Болады, - деп, - зауалы әр қамалдың да".
Сөзіме сендіре алмай соншама айтқан,
Жазықсыз жатып алдым, қамалдым да.
Қамауда қанша уақыт қойғанменен,
Қарларды қашып кеткен таба алдым ба?
Айыптар азаматқа болар едім,
"Қашты, - деп, - тапқан куә тап алдында".
Құстай-ақ қолға түскен болып тұрмын,
Ұстаған аң терісін жаң алдында.
Дом ұзақ, дуа кеткен ордасында,
Болып тұр жақсы менен жаманың да.
Ойыма уайымнан түк келмейді,
Қалпы осы болғаннан соң заманның да.
Жиылған жұрттың сонша дайын боп тұр,
Ішіп, жер сорпасы мен наны алдында.
Есебін елдің тауып баға алмас деп,
Сөзі жоқ сөйлейтұғын наданның да.
Қайткенмен "Көппен көрген ұлы той" деп,
Ақылға айтқаны бар маманның да.
Көрінбейді еш жері артық мұндағыдан,
Үй - мүлкі, мал мен басы аманыңда.
Кеңкимей кел бәрің де, бәрі осында,
Қадырдан қатар іні, ағаңның да.
Үкімет асырайды, аш қоймайды,
Бәрін де қатын, бала-шағаңның да.
Қатардан қалайда да қалу ұят,
Болған соң түзеу үйі тамамның да.
Кеулімді кеуіп, іскен бастым, шүкір,
Аңғарып аз, көбін өз шамамның да.
Төседім төсегімді төр алдына,
Келісіп, көппен бірге там алдым да!
Жаламен жатқаныма жабырқаймын,
Сағынып соққан желін самалдың да.
Келе жатыр кезі болып босайтұғын,
Түгінің түлкі менен сағалдың да.
Болмаса өкінерлік еш нәрсе жоқ,
Электрдің жарқыраған шамы алдында.
Нансаңдар, надан едім білмейтұғын,
Жағдайын жалған сөздің, амалдың да.
Ескертіп оның үшін өтінемін,
"Ойлар, - деп, - парқын пайда, обалдың да".
Білдіріп атым менен фамилиямды,
Қол қойдым тап бұл жерге тоғардым да!

---