Мен неге осыншама ғашық болдым?
Мен неге осыншама ғашық болдым?
Мен неге осыншама тасып-толдым?
Өйткені, мәңгі жұмбақ жүрегіңнің
Қақпасын мейірімді ашып көрдім.
Мен неге осыншама ғашық болдым?
Мен неге осыншама тасып-толдым?
Өйткені, мәңгі жұмбақ жүрегіңнің
Қақпасын мейірімді ашып көрдім.
Мен сені көрген күннен сүйіп келем,
Басымды бал денеңе иіп келем.
Қашықтап кеткен сайын қаншалықты,
Мәртебең соншалықты биіктеген.
Мен – қайсар тас жүрек ем,
Емендей иілмеген.
Сен – жайсаң жас жүрек ең,
Жігіт жоқ сүйінбеген.
Неткен нұрлы күлімдеген көздерің,
Неткен үнді сүйдім деген сөздерің.
Сен тұрғанда жаз күніндей жайқалып,
Не қылайын өрімталын өзгенің.
Күні-түні көз алдымда елесің,
Жүрегімде жатталумен келесің.
Асығамын жеткенімше өзіңе,
Асып небір асқар таулар белесін.
Таранған тобылғыдай тәнің сұлу,
Сенде жоқ тәкаббарлық, тәлімсіну.
Ақ тілек ақ бұлақтай ақтарылған,
Жайдары жаз күніндей жаның сұлу.
Мен сені көрген сәттен лаулап әр күн,
Гүл теріп тауға бардым, бауға бардым.
Білмеймін, азабың ба, мазағың ба?
Әйтеуір, жүрегімді жаулап алдың.
Жаңа жыл есік ашты шырайланып,
Басынан шыршалардың шыр айналып,
Белеңдер басып өткен былай қалып,
Келер күн құшағына жыр айналып.
Жыр жазады ақындар жиып есін,
Жиып есін, селтеңнен тыйып өзін.
Жанұялы болған соң – кең ұялы,
Қара қамыт мойынға киінесің.
Өмірде менің көздеген
Шоқысы биік шыңым бар.
Жасырып жүрген өзгеден
Аяулы арман, сырым бар.
Туған жердің алабы
Тұла бойды тербеген.
Серік болып самалы,
Желпіндірген желменен.
Жүрсең сен аясында Алматының,
Табасың саясында жанға тыным.
Қайтесің Қара теңіз, Қырымдарды?
Артық жер Алматыдан бар ма, күнім?
Көкбұлақтың қойнауы
Жерұйықты жер екен.
Таусылмайтын тойлауы,
Тамашалы ел екен.
Туған жерім – тұрағым,
Тартады да тұрады.
Көрген сайын құмарым
Артады да тұрады.
Көз алдымда кешегім мен бүгінгім,
Өмірдің өз шындығына жүгіндім.
Екеуінің айырмасы аралық
Жер мен көктей екендігін ұғындым.
Өтеді күндер, өтеді түндер,
Өмірге келіп, кетпеген кімдер.
Жайқалып жазда атса да шешек,
Сарғайып күзде солады гүлдер.
Сыпайылық, сынықтық, әдептілік –
Сымбатыңа сыйымды әдет-қылық.
Сан жігітті сыртыңнан сүзілдіріп,
Сан жігітті қойдың сен дәметтіріп.
Көріп ек кермаралдай қыз күніңді,
Қырқысып жігіт біткен жүз жүгірді.
Қайрылмай кете бердің біріне де,
Қалайша ұмытайық біз мұныңды.
Бұлт басса көгімді бұлаңданып,
Қадаламын көзіңе күмәнданып.
Қабағыма қайтадан күн қонады,
Жанарыңнан жалт еткен нұр аңғарып.
Қыз дегенің – тым жырақ аспан биік,
Қыз дегенің – құлдырап қашқан киік.
Түбінде бір жетесің іңкәр болсаң,
Түбінде бір ілесің сұңқар болсаң.
Еркетай өскен елік пе ең?
Көктеммен қатар келіп пе ең?
Айрықша артық көрікпен
Айырдың мені еріктен.
Аққудайын айдын көлде таранған,
Тұла бойың таң-тамаша жаралған.
Көз айырмай кеуде керген анардан,
Жалт-жұлт етіп жалын ұшты жанардан
Көздерің күрсіндірді күлімдесе,
Сөздерің сілкіндірді күбірлесе.
Жанарың жарып өтіп жүрегімді,
Анарың аһ ұрғызды дірілдесе.
Бұл тағдырдың қаттылығын қараңыз –
Көп жыл бойы қосылмады арамыз.
Жүрегімде алаулады жыр болып,
Желке шашы желбіреген бала қыз.
Хабарсыз кеткеніме,
Жүрмісің ұмытты деп.
Шығарсың өкпелі де,
Көңліңе бұлт түнеп.
Түн ұзақка жағылып,
Шырағданым сөнбесе,–
Саған арнап сарылып,
Жыр жазғаным ендеше.
Қаймығып қақпа алдына көп келемін,
Үйінде бар ма, жоқ па деп келемін.
Таба алмай қайтсам-дағы қапаланып,
Келмейді саған ешбір өкпелегім.
Көзіңді – күлген күн деймін,
Шашыңды – тұнық түн деймін.
Күніңнен от ап өмірлік,
Жадырап неге күлмеймін?
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі