Сағындым жуа терген құм шағылды
Сағындым жуа терген құм шағылды,
Сағындым жұпар иіс жусанынды.
Сағынып сені мендей тебіренбес,
Ақын ғып тағы да анам туса да ұлды.
Сағындым жуа терген құм шағылды,
Сағындым жұпар иіс жусанынды.
Сағынып сені мендей тебіренбес,
Ақын ғып тағы да анам туса да ұлды.
Ассалаумағалейкум, Жамбыл ата, жан ата,
Атағыңнан бұл күнде Алатау да аласа.
Ат шаптырым алаңда, қолда қара домбыраң,
Тұр екенсің жүзіңді күнбатысқа қарата.
Тыңда, тыңда! Келер ұрпақ өрендер,
Ел иесі болатұғын кемеңгер.
Біз сендерге туған жерді тапсырдық,
Босағада босқа өлді демеңдер.
Қарттық бізге, Бітімбай, таяды ма,
Қандай едік, ой шіркін баяғыда?
Бірге оқыдық, бір шықтық қансонарға,
Елуінші жылдардың аяғында.
Таусылды төзімім де, тағатым да,
Талпынып саған қиял қанатында.
Арманда сені ойлаумен өтті-ау жастық,
Жүргендей өң мен түстің арасында.
Бар еді менде бір костюм,
Тарынған емен жоқтыққа.
Қанағат еттім тоқтыққа,
«Северге» тиын жеткенмен,
Бастар едім барлығын да қайтадан,
Қалай, қалай өткен күнді қайтарам.
Сандалысты шарап ішіп шайқаған,
Сайтандықты гүлзар бақты жайпаған.
Бақыттысың, қарағым, бақыттысың,
Қолыңда тұр қонақтап бақыт құсың.
Уайым жоқ, қайғың жоқ, дербезең сау,
Көктемдегі аспандай ашық түсің.
Аман-сау, достым, жүрсің бе?
Қолыңды берші, күрсінбе.
Қағусыз кеткен қарабет
Қадіріңді сенің білсін бе?
Сарғыш тартып барады жапырақтар,
Салқын тартып барады атыраптар.
Құстар даусы қияннан естіледі,
Қайда кетіп барады, бақылап қал.
Адамға тән жақсылықтың барлығын,
Беріп маған, берсе әлемнің жарлығын.
Ең алдымен мұңын мұңдап, мұқтажын
Өтер едім кемтар менен жарлының.
Құштарлықтан жаралмаса дүние,
Жүрмес ем-ау күйіне де сүйіне.
Түтін түтетіп, тірлік отын жақпасам,
Өзге түгіл өзімнің де үйіме.
Арымның таза екенін,
Жаныма жалау етемін.
Қаулаған өрттей өсекті,
Бықсытып басып кетемін.
Ассалаума-ғалейкум!
Сөзді қорек еткендер,
Ақ қағазға малтығып,
Ақыл, ойға бөккендер.
Терің тамған топырақ,
Терің тамған тастардан,
Өзің жатқан торқалы,
Топырақтан жастанған.
Қайтесің бағың жанбаса,
Ойлаған бола бермес-ті.
Ойдың да көбі далбаса,
Ойлаймыз кейде өнбесті.
Жомарт Алла саған бәрін беріпті,
Елік мінез, сұлулықты көрікті.
Елжіретер ерке назды ерікті,
Дарынды ғып, жалынды ғып жаратып.
Қайран өлең қашырды да ұйқыны,
Ұйқы шіркін шығарады ұйқы-тұйқыны.
Самайдың да қыраулары молайып,
Көздің алдын басты әжім қиқымы.
Мені өзіндей көр, достым, жаны бөлек демесең,
Сен қуансаң қуанып, айдарымнан жел есем.
Өзіңді ойлап мен бүгін біраз жасқа қартайдым,
Өзінді ойлап ешқашан тебіренген емес ем.
Ризамын құбылыстың бәріне де,
Көгілдір көктем, қыстың кәріне де.
Тағдырым тақия емес басымдағы,
Кезігіп, кез боламын әлі неге?
Тұңғиық көкте нұр шашып, жұлдыздар қанша самсаған,
Жұлдызын іздеп қайда деп, қарайтын шығар барша адам.
Шынары ма едің шындықтың – шырқаудан жүрек аңсаған,
Сыр әні ме едің мұңлықтың айта-айта сені шаршаған.
Алдыма алып әлпештеп, жасымнан шерткен сырласым,
Жүрегім менің бар болса, пернең боп сенің жырласын.
Жырламай қалар сор перне шанағы бір күн сынғасын,
Жырламай қалар сор жүрек соғуы бір күн тынғасын.
Өзіңсің ақын, түн бойы тұңғиық ойда жататын,
Бір шумақ сырлы жырменен қарсы алып таңды ататын.
Сайраса құстар сан түрлі сыр түйіп тыңдар сен ғана,
Күй шертер күйшің – табиғат, мұңдасың, досың – кең дала.
Ана сіз сондай ғажапсыз,
Махаббат толы жүрегің.
Әжімің сондай әдемі,
Нұрланып тұрар реңің.
Күш бермеді Құдайым қайратым жоқ,
Ауызбенен сайраймын-құр шамасы жоқ.
Ауызды да бермегенде қайтер екем?
Жүрер-ма екем қалам теріп пайдасы жоқ.
Қаншалықты мен сүйгенмен
Жүрегіңмен сен шын сүйесің?
Қаншалықты мен күйгенмен
Жаныңменен мен үшін күйесің?
Аламанда көптен озған жүйрігімсің,
Бәлкім сен көктен түскен бұйрығымсың.
Махаббат майданында құрбан қылмай
Тағдырдың мені түсірген құрығысың.
Өлеңдерім, өмірлік жан асылым,
Табар бір күн өмірден жарасымын.
Әрбір сөзі – дүрсілі жүрегімнің,
Әрбір сөзі – жанарым-қарашығым,
Саулығың керек сеңдердің, көген көздерім,
Бастағы бақыт, алдағы шаттық – өздерің.
Еңсемді басса қиналған кейбір кездерім,
Еңсемді менің көтеріп жүрген өздерің.
Жастық шақ өтіп бара ма,
Сағымға сіңген құйындай?
Бастапты самай ағара,
Тәңірдің тартқан сыйындай.
Шабыт – шаңырақ, сөз – уық, ойың – жайған кереге,
Осы үшеуі жымдасып айналар бүтін денеге.
Қисынсыз шумақ қыстырып, жұлқа тартса желбауды,
Ұятқа өлең қалдырып, шаңырақ түсер төбеңе.
Мен болып, досым, қарашы дарқан өмірге,
Мен болып, досым, қарашы барлық көңілге.
Араша түскін, жазықсыз жапа шексе жан,
Қайғысын оның көруің мүмкін өзің де.
Желпінткен туған жердің белендерін,
Тербеткен айдын көлдің тереңдерін.
Мендегі ыстық құшақ сағынышпен
Аймалап өлеңдерім көрер ме едің,
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі