Қысым, қысым, қысымдар...
Ісім қанадай, білмеймін түсім қандай,
Кең дүниеде күй кешем қысылғандай.
Алқынамын, тұншығып дем ала алмай,
Буып тұрған ауаны қысым бардай.
Ісім жалған, болып жүр түсім жалған
Ісім жалған, болып жүр түсім жалған,
Кешкі күндей өртейді-ау ішімді арман.
Өлетұғын түрім бар, өмірдегі –
Құрсап тұрған қысылып қысымдардан...
Арман жел, орман-шалғын иіріп қыр
Арман жел, орман-шалғын иіріп қыр,
Кешкі бұлт қанатына күй іліп тұр.
Аспандай күмбірлеген домбырадан
Жатқандай жер кеудеме құйылып сыр.
Қандай сыр шерттің маған түсінбедім
Қандай сыр шерттің маған түсінбедім,
Таниды сұлулықтың құсын көңіл.
Күй өріп батар күннің шапағымен
Шапақпен бір мүсінді мүсіндедің.
Ұмытпайды уақыт, ештеңені
Ұмытпайды уақыт, ештеңені,
Есімізде, ақынның есті өлеңі.
Сирек соғар жыл құсы бақыт деген,
Біреуге ерте, біреуге кеш келеді.
Бір жас әйелге...
Өлуге тумай жатып кім асығар,
Күн шығар, мезгілімен гүл ашылар.
Өтінем, жауап берші, ей, жас әйел,
Тумаған сәбидің не кінәсі бар?
Ас беріп жатыр
Ас беріп жатыр,
«аруақ» үшін елімде,
Айып етпе, келіп тұр аз сөз көңілге.
Аға, маған алқа бермей, қамшы бер,
Туған елім
Тауыса алмадым, сағат дауысын санап түк,
Уақытты өткен санап жату ағаттық.
Мен өзіңе сапар шектім, туған жер,
Жүрегіме сағынышымды қанат ғып.
Аңдыған көз, санаспай ортаменен
Аңдыған көз, санаспай ортаменен,
(Көңілді шу, думанды ортаға енем).
Бір басымды бақылап бағынта алмай,
Өзге емес, “өзімнен” қорқа берем.
Көзіңде сенің түн қалғып
Көзіңде сенің түн қалғып,
Адасып үнсіз қармандым.
Жүрекке жүктеп жылдар жүк,
“Күн бар”– деп алда алдандым.
Алға қарай асығып сұңқар уақыт
Алға қарай асығып сұңқар уақыт,
Жыр саулатып барады, шырқауға тік.
Алтын шұғыла таратып қанаттары,
Жерді туып келеді күн толғатып.
Қанатсыз қалсам...
Таулардан құлағанда ағарып таң,
Күйімді қабағымнан қарап ұққан.
Қайда жүр, бала кезгі құбыларым,
Арқалап өткізетін мені арықтан.
Өмірде бір қойып, өсек күңкілді
Өмірде бір қойып, өсек күңкілді,
Адамды адам танитұғын күн туды.
Ата-ананы таңдай алмайтындай,
Тағдырымнан бөле алмаймын ұлтымды.
Қала шуақ аңсайды, дала шуақ
Қала шуақ аңсайды, дала шуақ,
(Жер анаға кімдердің жаны ашымақ)
Саусақтарын созады жапырақ сәби,
Жарық сұрап, су сұрап, ауа сұрап.
Сыртта жаңбыр, іште мұң
Сыртта жаңбыр, іште мұң,
Әйнекті ұрып шертеді.
Шөлдеп, кеуіп ішкенім,
Өзегімді өртеді.
Ауырмайтын жерім жоқ менің бүгін
Ауырмайтын жерім жоқ менің бүгін,
Жайнап тұрып солғандай көңіл гүлім.
Жаяу шамдай, бір өшіп, бір жанамын,
Өшірер ме жел үрлеп, өмір күнін.
Қоғадай жүрген иіліп
Қоғадай жүрген иіліп,
Шалқайып қапты бір кісім,
Жолдарым жатыр түйіліп,
Қомданып, ұшпай жыр құсым.
Уақыт деген қалып қалмай дүлділден
Уақыт деген қалып қалмай дүлділден,
Жүрегімнен жүрек соғып күн күлген.
Құлап қалсаң,
тоқтап тұра беретін,
Мен адамзат пендесінен түңілдім
Мен адамзат пендесінен түңілдім,
(Жан айнасы, жанарына үңілдім)
Қарасынан жылу таппай, сәулесіз –
Қап-қараңғы бір бұрышқа тығылдым.
Пікірлер
-
Үміт Қылышбайқызы
Есіңе мені алғайсың өлеңі ән текстерінде көп өзгер... -
Ашенова Сезім
Рахмет сіздерге -
Ашенова Сезім
Маған қатты қызық болды -
Ашенова Сезім
Күшті өлең екен -
Іңкәр
Өте өте керемет
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі