Байшыбырдың күйі — арман

Ертеректе аң аулап, күн көретін Байшыбыр деген адам болған. Ол жар дегенде жалғыз ұлы ғана бар, басқа жарлы адам екен. Қақпан салып шиті мылтығымен аң-құс атып күнелтіп жүріпті. Мергеннің қосының маңын да суырдың іні бар екен. Індегі бір жуан суыр қалай аңдыса да, мергенге атқыза қоймапты. Бір күні мерген аңнан қайтып келе жатса, әлгі аңдып алдырмай жүрген суыры іннің аузында отырыпты. Атып алудың орайы енді келген екен деп білген мерген отыра қалып тартып жіберіпті. Жүгіре келсе, атқаны суыр емес, өзінің саржарғақ тонын киіп іннің аузында әкесін тосып ойнап отырған жалғыз ұлы болып шығады. Қанша өкіріп, бақырып өз басын өзі тоқпақтағанмен оққа ұшқан бала тірілер ме?! Осыдан «Арман» күйі қалған екен.