Қанды ағаш
Алтайдағы өтірікші Құрманғали әрі жалқау тілазар екен. Бір күні жағарға жарты бұрау отын қалмаған соң, әйелі бұлқан-талқан боп, орманға жұмсапты. Әлгі ғана кеткен күйеуі іле-шала атын ақ көбік қып, алақ-жұлақ етіп шауып келеді.
— Не болды, осыншама алқынып, абдырып? — дейді бәйбішесі.
— Қарағайға балтамды қадап кеп қалып ем, қып-қызыл қан бұрқ етіп, шапшыды дейсің. Зәрем зәр түбіне кетті, — дейді Құрманғали.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
- Қайырымдылық жасау — “мода” ма?
- Қайырымдылық жасау — “мода” ма?
- Жетім жүрек – мейірімге зәру
- Кітап оқудың жаңа кезеңі: Қазақстандағы оқырман мәдениеті
- Туған жерім – Қазақстан
- Ойымдасың
- Жеті атасын білмеген – жетесіз
- Біздің үйдегі дәстүр
- Курсқа қашқан түлек: Мектеп білімінің көлеңкесінде қалған шындық
- Мен–болашақ журналистпін
- Қазақы тазы
- Қазақы тазы
- Қазақы тазы
- Қазақы тазы
- Қазақы тазы
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі