Қожанасыр мен би

Бір бидің сиыры Қожанасырдың еккен егінін жеп қойыпты. Қожанасыр бидің өзіне барып:

— Биеке-ау, бөтен біреудің сиыры екінші біреудің еккен егінін жеп тауысса, оның үкімі не болады? — деп сұрапты.

Би үлкен сары тысты кітабын қолына алып, ашып көріп:

— Сиырдың иесі шариғат жолы бойынша желінген егіннің құнын төлейді, — депті.

— Олай болса, сіз егіннің құнын төлеңіз. Сиыр сіздікі де, егін біздікі, — депті алақанын жайып.

— Иә, солай деңіз! — деп ойланып тұрып, қолындағы сары тысты кітапты былай қоя беріп, басқа бір кітапты алып, бетін аша беріпті.

Сонда Қожанасыр:

— Ашпай-ақ қойыңыз, тақсыр би. Сиырыңыз менің егінімді жегенше, қолыңыздағы көк кітапты жесе, анағұрлым тәуір болар еді, — депті.