Зығыр майы

Қожанасырды әйелі қарызға зығыр майын әкелуге жұмсапты. Бірақ дүкенші бермейді. Бұған ерегіскен Әпенді оның мысығын жымқырып кетеді.

— Сіз есіңізден ауысқанбысыз? — дейді әйелі мұның қойнындағы мысықты көріп. — Мен сізді май әкелуге жұмсап ем ғой, ал сіз не әкелгенсіз?

— Үндеме, қатын, шыда. Құдай бізге мысықты бұйыртты ғой, бәлкім, майға да қарасатын болар.

Әпенді осыны айтып ауыз жиғанша, есік қағылады.

Дүкенші екен.

— Мен қылжақты ұнатпаймын, — дейді ол — Мысықты беріңіз, сіздің қойныңызға тыққаныңызды балалар көріпті.

— Мен оны қазір ғана қылқындырайын деп едім.

— Не үшін?

— Егер мысық ұстағыңыз келсе, арқандап қойыңыз. Біздің үйге келуге тым дәндеп алыпты, кеше зығыр майы тұрған тостақты төңкеріп кетіпті. Міне, қараңызшы, ештеңе қалған жоқ. Бұл қарақшының көзін жоймай тынбаймын.

— Жарайды, ендеше, мен сізге бір қадақ май берейін. Тек мысықты беріңіз, — депті дүкенші амалсыздан.

Қожанасыр майды осылай тапқан екен.