Білгендерің білмегендеріңе үйретіңдер

Бір күні Қожанасыр халықты жинап алып, өзі мінбеге шығып:

— Жарандар, менің не айтқалы тұрғанымды білесіздер ме? — деп сұрайды.

— Жоқ, білмейміз, — деседі.

— Білмесеңдер, айтудың да қажеті жоқ. Бәрібір білмейсіздер, — деп мінбеден түсіп кетеді.

— Әттеген-ай, «білеміз» деп, әңгімесін естіп алуымыз керек екен-ау, — деседі біреулер.

Бір кезде Қожа мінбеге тағы шығып:

— Жарандар, менің не айтқалы тұрғанымды білесіздер ме? — деп сұрайды. Халық:

— Білеміз, — дейді. Қожа:

— Білсеңдер, мен несіне айтып әуре болайын, — деп мінбеден тағы да түсіп кетеді.

— Қап, бекер болды-ау. «Білетініміз де, білмейтініміз де бар» деп, әңгімесін естіп алуымыз екен-ау, — деседі жұрт.

Әлден уақытта Қожа мінбеге үшінші рет шығып:

— Жарандар, менің не айтқалы тұрғанымды білесіздер ме? — деп сұрайды. Отырғандар:

— Білетініміз де, білмейтініміз де бар, — дейді.

— Ендеше, білетіндеріңіз білмейтіндеріңізге үйретіңіздер, — деп Қожа мінбеден түсіп, кетіп қалады.