Қожанасырдың кемпірін күтуі

Бір күні Қожанасыр мен кемпірі өздерінің жас кездерін еске түсірмек болып, кемпіріне:

— Кемпір, а кемпір! Осы екеуіміз бір жастық шағымызды еске түсірейікші, — депті.

Қожанасырдың кемпірі:

— Жарайды. Баяғы жас кезімізде кездесетін тұт ағаштың түбіне барып, түнде ысқырасың, сонда мен жасырынып барамын, — депті.

Түнде, күн суық, жерде қар бар. Уәделескен тұт түбіне барып Қожанасыр ысқырып, ары күтеді, ысқырып, бері күтеді, кемпірі (қыз) келмейді. Суыққа тоңған Қожанасыр ашуланып келіп, кемпірін ұрыса бастайды:

— Қақбас кемпір, ысқырып тұрдым-тұрдым, күте-күте шаршап, суыққа тоңып кеттім, неге шықпадың? — дейді.

Кемпірі ұялыңқырап:

— Апам жібермей қойды, — деген екен.