Сәбіз бен шомыр

Қожанасыр түнде біреудің бақшасына түсіп, қабын сәбіз бен шомырға толтыра бастайды. Кенеттен келіп қалған бақша иесі:

— Ей, Әпенді, сіз мұнда не істеп жатырсыз? — дейді айқайлап.

— Жай, таза ауа жұтып жүрмін, — дейді Әпенді.

— Ал, кәне, жүр мұнда!

— Түн ішінде қайда барамыз?

— Түнімен көкөністі ұрлайтындарды естен шықпастай етіп жазалайтын жерге.

— Ағатай, — дейді Қожанасыр жалынып, — не істесең, оны істе, тек мені жұрт көзінше масқаралай көрме.

— Онда өзіңіз жұлған әр сәбіз, әр шомырдан жаза тартыңыз.

Әпендінің келіспеске амалы қалмайды, қожайын екі білегін сыбанып, сәбіздермен май құйрықтан ұра бастайды. Әпенді әр соққы жеген сайын:

— Құдайым, бір керемет жасай гөр! — деп жалбарына түседі.

— Қандай керемет жасауды сұрап жатырсыз, Әпенді? — деп сұрайды қожайын.

— Қаптағы сәбіздердің астында дәу шомыр жатыр. Соны сәбізге айналдыра гөр деп сұрап жатырмын, — депті Қожанасыр.