Өлең, жыр, ақындар

Қу мен аңқау

Бір қу мал ұрлауға келіп, қолға түсіп қалады. Қойшы оны құлағынан ұстап, үйіне қарай сүйрейді.

— Ей, айналайын, құлағымнан сүйресең сүйре, мұрнымнан сүйрей көрме, — дейді қу.

Аңқау қойшы мұның жанды жері мұрны екен деп, құлағын қоя беріп, қуды мұрнынан жетелейді. Қу басын сілкіп қалады. Аңқаудың қолынан мұрын бұлт етіп шығып кетеді.

 


Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз