Өлең, жыр, ақындар

Сақал

Досым деген шал жасында жігіттікті көп істесе керек. Сөйтіп, ауылдың қызы бар үйге келіп қонады. Сөйтіп, әлгі үйдің қызын оятыпты. Қыз:

— Бұныңыз не? Сақалды басыңызбен ұят емес пе? — дейді.

Шал:

— Сақал ит боқ жеп қайда болса да, шыға береді ғой, — депті.

Қыз:

— Сақалыңыз сол нәжісті жегенде аузыңыз бен мұртыңыз не болды екен? — депті.

Сонда шал не айтарын білмей, бұл әдеттен бүтіндей тыйылыпты дейді есітігендер.

 


Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз